Rybnik ma księżniczkę – prawnuczkę ostatniego cesarza Etiopii!

Coś takiego mogło się stać tylko w Rybniku. Kilka dni temu radny Mariusz Wiśniewski zdradził nam, że prowadził kolonie z dziećmi. Wśród nich znalazła się dziewczynka – Sara Haile Selassie. - Prawnuczka ostatniego cesarza Etiopii – powiedział. Po szybkiej wymianie kontaktów udało nam się wczoraj spotkać z 6-latką i jej mamą Kariną.

Jak to się stało, że dziewczynka znalazła się w Rybniku? Co ją łączy z naszym miastem? Ta historia jest tak zagmatwana, że musimy cofnąć się kilkanaście lat wstecz, gdy w Etiopii doszło do przewrotu. Rodzice i rodzeństwo ostatniego cesarza musieli zostać w kraju, a dzieci miały możliwość wyjazdu do państw komunistycznych. Alemayehu Haile Selassie (wnuk cesarza) dostał się na Kubę, gdzie rozpoczął studia medyczne. Po zrobieniu specjalizacji w chirurgii, udał się do Włoch, by rozpocząć urologię.

- Po ukończeniu specjalizacji we Włoszech nie wiedział, gdzie z kolegą wybrać się na wakacje. Padło na Pszczynę, jakby nie było gdzie indziej podróżować. W Czechach poznali Czeszkę, która mówiła po angielsku i razem wybrali się do Polski. Z Pszczyny pojechali do Krakowa, a tam okradli ich Polacy. Wybili szyby w samochodzie i zabrali plecak, który był w środku. Policja nie chciała oddać im samochodu, bo musieli złożyć zeznania. Oczywiście nikt nie mówił po angielsku czy włosku, a tłumacz miał przybyć następnego dnia. Wrócili więc do Pszczyny taksówką. Ktoś im powiedział: „Czy wyście zwariowali? Jedźcie pociągiem za 5 złotych, zajedziecie do Krakowa za grosze” - zaczęła opowiadać rybniczanka Karina Koler, mama 6-letniej Sary.

Tak też zrobili. Los chciał, że do spotkania wnuka cesarza i rybniczanki doszło właśnie w pociągu. - Pracowałam wtedy na uniwersytecie w Kijowie i jechałam do pracy, jeszcze wtedy nie było smartphone'ów, więc miałam ze sobą grę „Samotnik”. Alemayehu zauważył mnie i zapytał się:

- Przepraszam, co to jest?
- Taka gra – odpowiedziałam.

- Był zdziwiony, że mówię po angielsku. Zaczęliśmy rozmawiać ze sobą. W pewnej chwili zapytał się, czy bym nie wysiadła z nim w Krakowie, by nam pomóc z samochodem.

- Nie, bo muszę oddać korektę książki, nie ma szans – powiedziałam.
- To czy mogę do Ciebie zadzwonić? - nalegał.
- Dzwoń – odpowiedziałam.

Tak rozpoczęły się rozmowy telefoniczne, aż w końcu Alemayehu zapytał, czy Polka nie chce przyjechać do Włoch. - Pojechałam, później robiłam dwutygodniowe wypady do tego kraju. Po dwóch latach znajomości powiedziałam sobie: „albo w jedną, albo w drugą stronę”. Skończyłam studia w Polsce, a we Włoszech zaczęłam pracę w szkole, uczyłam języka polskiego. Nie, nie wiedziałam, z kim mam do czynienia w pociągu – śmiała się Karina Koler.

Wkrótce na świat przyszła Sara, która nie poznała jeszcze historii swojego rodowodu. - Niech wyrośnie na normalnego człowieka, a nie obrośnie w piórka – wyjaśniła nasza rozmówczyni.

Dziewczynka przyjechała do rodzinnego miasta swojej mamy dwa miesiące temu, gdzie była rozpieszczana przez babcię. Nie miała problemów z dogadaniem się z małymi rybniczanami – Sara mówi płynnie po polsku i włosku nie mieszając przy tym języków. Głos zabrała też mała księżniczka. - Po polsku rozmawiam w domu z mamą, a co myślisz? Z tatą rozmawiam po włosku, jak czasami czegoś nie rozumiem po włosku, to mówię po polsku, a mama rozumie, o co mi chodzi – powiedziała dziewczynka. Jedynie karnacja wyróżnia ją spośród innych maluchów. - Jakiś chłopak powiedział jej:

- nie będą się z tobą bawił, bo masz HIV.
- dlaczego tak powiedziałeś? - pytam się go.
- Bo wszyscy murzyni mają HIV – odpowiedział.

- A Sara na to: ja nie jestem murzynką, ja jestem Polką – wspomina pani Karina. Dziewczynka jest zafascynowana tym, ile dzieci bawi się na osiedlu w Boguszowicach i jak bardzo wyciągają ją z domu na zabawę. We Włoszech to byłoby nie do pomyślenia, a każde spotkanie dzieci wiązałoby się z wcześniejszą rozmową telefoniczną rodziców. - Dzieci są, ale nie ma się z kim bawić na podwórku – dodaje Sara.

6-latka lubi galaretkę w czterech kolorach, najczęściej ogląda Inspektora Gadżeta i chętnie zakłada sukienki. - Nie bawię się lalkami – zaznacza. Co ciekawe, pierwsze słowo Sary brzmiało „ababa”, co po etiopsku oznacza – tata. Sam wnuk cesarza Alemayehu Haile Selassie dzięki pomocy etiopskiego ministra gospodarki zaczyna odnawiać kontakty z rodziną w Etiopii. - Jak złagodniał tamtejszy system polityczny, to jego rodzina zaczęła powoli wracać do rodzinnego kraju – wyjaśniła pani Karina.

Sara wraz z matką za tydzień wyjadą do Włoch, ponieważ zacznie się tam nowy rok szkolny. - Wrócimy jednak do Rybnika już w grudniu – dodała nasza rozmówczyni. Wnuka cesarza najprawdopodobniej nie zobaczymy w naszym mieście. - Alemayehu był w Polsce dwa lata temu, ale nie lubi za bardzo tutejszego chłodnego klimatu. - Wzięłam go do Wisły, pierwsze co kupił, to dwie pary kalesonów, kożuch i rękawice. Było mi wstyd z nim chodzić, a ja tymczasem byłam w krótkim rękawku – śmiała się Karina Koler. Z kolei dziewczynka nie ma problemów z przyzwyczajeniem się do odmiennych warunków atmosferycznych, lubi zimę tak samo jak jej mama.

Co ciekawe, prawnuczka władcy Etiopii będzie miała wkrótce polskie obywatelstwo. Uzyskanie takiego dokumentu w Rybniku nie było jednak łatwe. - Przez cztery lata chodziłam do magistratu, żeby zameldować Sarę, ona bardziej się czuje Polką niż Włoszką. Normalnie jest tak, że jak się rodzi polskie dziecko, rodzice idą do urzędu i dostają PESEL. Urzędnicy zobaczyli Sarę i okazało się, że to nie było takie łatwe ze względu na zawiłości w wypełnianych dokumentach. Pożaliłam się panu Mariuszowi, a ten powiedział bym wybrała się do prezydenta Kuczery. Ten poprosił wiceprezydenta Piotra Masłowskiego o spotkanie i udało się – powiedziała mama Sary.

Rybnik to jednak osobliwe miasto – mamy swoje morze, jesteśmy rekordzistami pod względem liczby rond, grają u nas gwiazdy światowego formatu, a także możemy pochwalić się księżniczką – prawnuczką cesarza, Kawalera Orderu Orła Białego w 1930 i Człowieka Roku 1935 według magazynu „Time”.