Rodzina, nauczyciele i byli uczniowie pożegnali prof. Romana Fojcika (zdjęcia)

6 lipca informowaliśmy o śmierci prof. Romana Fojcika <<Nie żyje prof. Roman Fojcik. Legenda "Hanki">> Jedenego z najsłynniejszych rybnickich pedagogów. Pracującego przez 30 lat w II LO w Rybniku. Dzisiaj (12 lipca) odbył się jego pogrzeb w Bazylice św. Antoniego w Rybniku. W ostatniej drodze Profesorowi towarzyszyła nie tylko rodzina, ale również przedstawiciele braci pedagogicznej oraz byli uczniowie.

Ostatnie lata śp. prof. Roman Fojcik spędził w Domu Aktywnego Seniora w Ustroniu, gdzie zmarł w wieku 95 lat.

Podczas kazania ks. Jerzy Dudek dziękował śp. Romanowi Fojcikowi za jego poświęcenie dla młodzieży.

- Dziękuję zmarłemu Romanowi, że miał odwagę, by młodym ludziom wskazywać drogę — mówił.

W trakcie pogrzebu zgodnie z wolą zmarłego, nie było słów podziękowań. Prof. Roman Fojcik sam napisał na list, który odczytany został w trakcie mszy.

- Byłem chrześcijaninem, który się często w życiu gubił. Przepraszam wszystkich, których skrzywdziłem jako nauczyciel, niesprawiedliwie oceniłem. Proszę o wybaczenie i zapewniam, że nie mam żalu do nikogo — czytał słowa zmarłego ksiądz.

Podczas pogrzebu był również obecny poczet sztandarowy II Liceum Ogólnokształcące z Oddziałami Dwujęzycznymi im. A. Frycza Modrzewskiego w Rybniku. To właśnie z tą szkołą zmarły był związany przez 30 lat swojej pracy zawodowej.

- Duch profesora cały czas unosi się w naszej szkole. Był z nami związany od lat — mówiła po otrzymaniu informacji o śmierci pedagoga Barbara Leftih, wicedyrektor II LO w Rybniku.

A tak wspominają zmarłego byli uczniowie:

- Wspaniały człowiek. Bardzo ciepło wspominam go z czasów licealnych. Uczył geografii, ale uczył także astronomii w klasach maturalnych. Tak, był kiedyś taki osobny przedmiot. Później połączono go z fizyką, a potem chyba całkowicie zniknął. Mam prof. Fojcika na zdjęciu maturalnym mojej klasy — wyznaje pan Kuba.

Inna uczennica profesora wyznała:

- W liceum był moim wychowawcą. Można by długo wspominać fajne wycieczki i tak zwane godziny wychowawcze. Byłoby się, z czego pośmiać. Zawsze będę go miło wspominać — mówi.

- Ponadczasowy i wielopokoleniowy, Nauczyciel Wielkiej Klasy — pisze o Profesorze inny jego uczeń.