Zmarł, bo był bezdomny? „Pogotowie traktuje nas jak ludzi gorszej kategorii”

Czesław Ch. mieszkał w Schronisku św. Jana Pawła II od niespełna roku. Nie było z nim problemów, pomagał na tyle ile mógł pomimo wieku – miał 64 lata. Nie skarżył się również na zdrowie, aż do minionego czwartku (12 stycznia). – Był chory przez parę dni, brał jakieś tabletki. W piątek było już z nim na tyle kiepsko, że zadzwoniliśmy na pogotowie. Ratownicy nic nie stwierdzili, uznali, że ma się udać jedynie do lekarza. W tym czasie już nawet chodzić nie umiał – mówi Ryszard Wróbel, opiekun pracujący w schronisku.

Placówka załatwiła wózek inwalidzki, dzięki któremu przetransportowano pana Czesława do szpitala. Ten jednak nie miał czasu go przyjąć. Udało się to za drugim razem. – Lekarka stwierdziła, że jest z nim kiepsko. Skierowała go do szpitala. Nie zdążyliśmy tam dojechać, stan zdrowia znacznie się pogorszył. Żona usłyszała, że pogotowie ratunkowe nie przyjedzie, „bo to jest schronisko”. Z resztą nie pierwszy raz tak nas potraktowano. W końcu zdecydowali się przyjechać, ale jak słyszałem to ponoć reanimowali go już w karetce, a w szpitalu zmarł. Nie znamy przyczyn zgonu, ale podejrzewamy, że było to zapalenie płuc. Bardzo kaszlał – opowiada Ryszard Wróbel.

W schronisku mówią wprost – pogotowie ratunkowe traktuje nas jak ludzi gorszej kategorii. – Słyszymy od nich, że „jesteśmy od ratowania życia ludzi, a nie bezdomnych”. Kim w takim razie jesteśmy, jeżeli nie ludźmi? Nie wzywamy pogotowia od tak sobie, tylko w przypadkach, gdy trzeba ratować kogoś życie, czyli w ostateczności. Zarząd schroniska ma zamiar zareagować na to, co się stało – dodaje nasz rozmówca.

Michał Sieroń – rzecznik Wojewódzkiego Szpitala Specjalistycznego potwierdził, że 13 stycznia mężczyzna zmarł na Szpitalnym Oddziale Ratunkowym. Została zlecona sekcja zwłok. Jednakże jak podkreślił, to nie szpital odpowiada kierowanie ambulansów, a Wojewódzkie Pogotowie Ratunkowe w Katowicach.

Te nie ma sobie nic do zarzucenia. Jak wyjaśnia Wojciech Gumułka, rzecznik WPR, feralnego dnia po otrzymaniu wezwania do schroniska niezwłocznie zadysponowano specjalistyczny zespół ratownictwa medycznego. - Kierownik ZRM, którym był lekarz, zbadał pacjenta. W wyniku przeprowadzonego badania, kierownik zespołu nie stwierdził u pacjenta stanu nagłego zagrożenia zdrowotnego wymagającego natychmiastowej hospitalizacji. W związku z tym w chwili badania pacjenta skierowano do  lekarza POZ z zaleceniem dalszego leczenia w trybie standardowym – wyjaśnia Wojciech Gumułka. 

Następny przyjazd karetki miał miejsce tuż po 15.00. Wtedy zdecydowano, by przewieźć mężczyznę do rybnickiego szpitala. - Pomiędzy w/w interwencjami  ZRM, personel podczas drugiej wizyty otrzymał informację, iż pacjent był konsultowany przez lekarza POZ. Podczas tej konsultacji lekarz ten nie stwierdził u pacjenta stanu nagłego zagrożenia zdrowotnego. Potwierdzeniem powyższego jest fakt, iż pomimo posiadania takich uprawnień, a nawet obowiązku nie wezwał zespołu ratownictwa medycznego, aby w trybie natychmiastowym przewieźć pacjenta do SOR, ani nie zlecił jego przewiezienia zwykłym transportem sanitarnym do szpitala – dodaje rzecznik Wojewódzkiego Pogotowia Ratunkowego w Katowicach.

Na dowód tego Wojciech Gumułka przedstawił nagranie z wezwania, podczas którego żona pana Ryszarda Wróbla rozmawia z dyspozytorką. W rozmowie nie pada zwrot „bo to jest schronisko”.

Nasz rozmówca zwraca też uwagę, że lekarze nie stwierdzili u pacjenta oznak zapalenia płuc, ale jedynie infekcję górnych dróg oddechowych. - Ostateczną i miarodajną informację o rzeczywistych przyczynach zgonu pacjenta mogłaby dać jedynie autopsja. Wszelkie dywagacje na przedmiotowy temat w chwili obecnej uznać należy za przedwczesne i opierające się na niepełnych danych – podkreśla.

Wojciech Gumułka odpiera zarzuty, by pogotowie miało dzielić ludzi na lepszych i gorszych. – WPR traktuje wszystkie uzasadnione wezwania z jednakową wagą. W żadnym wypadku nie dyskryminujemy pacjentów ze względu na ich wiek, sytuację materialną czy życiową. Nasi ratownicy udzielają pomocy także pacjentom, którym zdarza się być pod wpływem silnego wzburzenia, alkoholu lub narkotyków. Każdy z nich może liczyć na naszą pomoc, którą udzielamy niejednokrotnie ryzykując własnym bezpieczeństwem i zdrowiem. Dlatego przytoczona opinia, że „pogotowie źle traktuje bezdomnych” jest niesprawiedliwa i żadnym wypadku nie znajduje pokrycia w faktach – kończy.