Edyta Goczoł do końca pozostała z pacjentami. Minęło 79 lat od męczeńskiej śmierci pielęgniarki

Zatrudniona została w szpitalu psychiatrycznym w Rybniku jeszcze przed wybuchem II wojny światowej, zamieszkała w domu dla pielęgniarek funkcjonującym na terenie szpitala. Opiekowała się pacjentami, którzy w ramach rehabilitacji przebywali w gospodarstwie w Rybnickiej Kuźni. W ramach rehabilitacji pacjenci zajmowali się wówczas hodowlą kóz i owiec, a także hodowlą ryb i uprawą wikliny.

W styczniu 1945 roku, kiedy wojska radzieckie zbliżały się do Rybnika, rozpoczęła się ewakuacja pacjentów i pracowników szpitala, ostatni transport (którym szpital opuścił także dyrektor Josef Riepenhausen) wyjechał z miasta 24 stycznia. Nie wszyscy jednak wyjechali, część pacjentów i personelu pozostała na miejscu i w okolicznych oddziałach. Pracownicy szpitala, a w tym Edyta Goczoł, mieli wiedzę o sytuacji na froncie i nadciągających wojskach radzieckich. Mieli możliwość opuszczenia pacjentów na dyżurze, co proponowano Edycie, ta jednak nie opuściła podopiecznych.

W piątek, 26 stycznia wojska radzieckie wkroczyły do Rybnika. W tym czasie w oddziale w Rybnickiej Kuźni przebywało 43 pacjentów, dyżur pełniła pielęgniarka, 27-letnia wówczas Edyta Goczoł i pielęgniarz o nazwisku Tkocz (imię nieznane). Na miejscu znajdowali się również woźnica szpitalny- Krywalski (imię także nieznane), który najprawdopodobniej przywiózł dla pacjentów kolację oraz zamieszkały w okolicy Emanuel Karwot.

Żołnierze wtargnęli do budynku, zabijając przy tym próbujących kryć się w popłochu pacjentów. Nie uratował się nikt z podopiecznych. Jedyną osobą, która przeżyła atak, był pielęgniarz Tkocz, który ukrył się pod stertą ciał pomordowanych pacjentów. Tak przeczekał, aż wojsko opuści szpitalny budynek, tym samym stał się jedynym świadkiem całego zdarzenia.

Pielęgniarka Edyta Goczoł podczas szturmu w Rybnickiej Kuźni została brutalnie zgwałcona, po czym wywleczona na plac przed budynkiem i zamordowana przy użyciu bagnetów. Po kilku dniach, kiedy oprawcy opuścili teren oddziału, zamieszkujący okolicę mieszkańcy wykopali dół i pochowali w nim pomordowanych pacjentów, Edytę Goczoł, woźnicę Krywalskiego i Emanuela Karwot.

W marcu 1945 r. po zajęciu Rybnika przez Rosjan rodzinie Edyty Goczoł udało się wydobyć jej ciało i pochować je na cmentarzu parafii Matki Boskiej Bolesnej w Rybniku. Grób ten istnieje do dzisiaj, a opiekują się nim krewni zamordowanej bestialsko pielęgniarki.

Przez wiele lat powojennych milczano o przyczynach dramatu, jaki rozegrał się w Kuźni Rybnickiej. Nawet dostępne kroniki szpitala psychiatrycznego w Rybniku w zawoalowany i niepełny sposób mówią o śmierci pacjentów oraz Edycie Goczoł. Dopiero w 1990 r. mieszkańcy Kuźni Rybnickiej na spotkaniu z radnymi i przedstawicielami prokuratury podjęli działania, w wyniku których prawda o wydarzeniach w oddziale szpitala psychiatrycznego w Kuźni Rybnickiej ze stycznia 1945 r. ukazała się w pełnym świetle.

Według danych szacunkowych przyjmuje się, że podczas II wojny światowej zginęło około 3 tysiące pacjentów szpitala psychiatrycznego w Rybniku.