Wierzącym łatwiej umierać

Ks. Marek Jarząbek: - To prawda. Jednak przeżywanie swojego osobistego cierpienia w łączności z Chrystusem wymaga pewnego wyrobienia duchowego, wejścia w tajemnicę śmierci i zmartwychwstania Chrystusa.. Ale to prawda, że głęboko wierzący chrześcijanie, w tych świętych dniach, potrafią przez cierpienie zbliżyć się do Pana Boga.

- Jak wyglądają święta wielkanocne w szpitalu?

- Pacjentów przebywających na oddziałach jest zdecydowanie mniej. Z oczywistych względów, pozostają tu ci, których stan zdrowia nie pozwala na przepustkę do domu. Jako kapelan szpitalny staram się organizować ceremonie Triduum Paschalnego jak w każdym kościele. Pamiętajmy o tym, że te nabożeństwa kierowane są nie tylko pacjentów, ale pracowników szpitala, którzy w świątecznym okresie pełnią dyżury.

- Na czym polega praca kapelana szpitalnego na co dzień?

- Moim zadaniem jest codzienne udzielanie, tym którzy chcą, sakramentu komunii św. i spowiedzi oraz odprawianie w kaplicy mszy świętej. Najważniejszym jednak zadaniem kapelana jest „być”, „być” z tymi, którzy tego potrzebują. Z tego tytułu niejednokrotnie odczuwam pewien dyskomfort, bo tego czasu zawsze jest za mało. Jak to ogromnie ważna rola, doskonale pokazuje przykład filmu sprzed lat pt. „Przed egzekucją”. Tam, pewna siostra zakonna do samego końca jest przy skazanym na śmierć. To przykład z innej, więziennej rzeczywistości, ale bardzo dobrze pokazuje również rolę kapelana szpitalnego. W szpitalu też mam do czynienia z towarzyszeniem ludziom na ich ostatniej drodze. Moim zadaniem jest to, aby umierający pacjent, nie słyszał odgłosów aparatury szpitalnej, a słowa „przebaczam Ci”, „jestem z Tobą”, lub aby po prostu ktoś w czasie odejścia z tego świata ściskał jego rękę.

- Czy to „bycie” z umierającymi w tej pracy jest najtrudniejsze?

- Tak. Biorę udział w niesamowitej tajemnicy jaką jest śmierć.

- Czy w takich chwilach zastanawia się ksiądz również nad własną śmiercią?

- Oczywiście. Te myśli nasuwają się nieuchronnie. Myślę o swojej śmierci, najbliższych, zastanawiam się jak te momenty będą wyglądać.

- Towarzyszy ksiądz w chwilach śmierci chrześcijanom, jak i niewierzącym w Boga. Czy na bazie tych doświadczeń może ksiądz powiedzieć, że wizja zmartwychwstania ułatwia umieranie?

- Zdecydowanie. Poczucie, że „ktoś na mnie czeka” powoduje, że ludziom wierzącym łatwiej zachować spokój ducha, ale nie tylko. Jeden z moich kolegów był świadkiem sytuacji, kiedy umierający na raka mężczyzna, po spowiedzi i przyjęciu sakramentu chorych przestał odczuwać ból fizyczny. Tak więc można powiedzieć, że Pan Bóg dosłownie i w przenośni jest najlepszym lekiem przeciwbólowym.

Mówi się, że nie ma nic gorszego niż obserwowanie cierpienia dzieci...

- To prawda. Chyba każdy z nas widząc ciężko chore lub umierające dziecko, zadaje sobie pytanie: „Panie Boże, dlaczego?”. Dziecko pojmujemy jest jako istotę niewinną i to cierpienie najbardziej boli. Pamiętam scenę, z jednego z filmów o Janie Pawle II. W klinice Gemelli pewna matka ciężko chorego dziecka krzyczała: „Gdzie jest Bóg? Gdzie jest Bóg?”. Wówczas podszedł do niej przebywający w klinice papież i odpowiedział jej: „Pan Bóg jest tam, na tej sali, z pani dzieckiem”. Przypadki cierpienia dzieci uczą pokory i są dla nas dorosłych niesamowitym doświadczeniem duchowym, uczą wiary. W pamięci utkwiła mi scena z początku mojej pracy w szpitalu. Spotkałem w kaplicy młode małżeństwo, trzymające na rękach 3-4 letnią dziewczynkę. Kiedy podszedłem do nich zapytać o co się modlą, okazało się, że ta dziewczynka właśnie zmarła. „Proszę księdza, przyszliśmy tu podziękować za dar jej życia” - odpowiedzieli mi rodzice. Tego świadectwa wiary nie zapomnę do końca życia...

- Dziękuję za rozmowę.

- Korzystając z okazji życzę wszystkim owocnych świąt, a chorym jak njaszybszego powrotu do domu.

Rozmawiał Wacław Wrana

Ks. Marek Jarząbek – urodził się w 1971 roku w Katowicach. Absolwent Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego (1996). Po święceniach kapłańskich pracował w parafiach w Rudzie Śląskiej – Orzegowie i Chorzowie – Starym. Od 2003 roku pracuje w parafii św. Jadwigi w Rybniku, pełni funkcję kapelana szpitalnego. Jego pasją podróże, podczas których zagłębia się w poznawaniu historii Europy.