Nasza muzyka jest niepoprawna

Dlaczego akurat śpiewanie poezji? Czy to ma rację bytu w dzisiejszych czasach?

 

Martyna Czech: Kiedy zaczęliśmy zajmować się muzyką, w ogóle nie myśleliśmy o tym marketingowo. Pierwsze kompozycje Chwili Nieuwagi związane są po prostu z tym, co było nam wówczas najbliższe. Nadal do naszej twórczości podchodzimy w ten sposób, choć mamy już większą świadomość tego, że nie wszystko, co ukazuje się pod szyldem Chwila Nieuwagi może być dobrym nazwijmy to „towarem marketingowym”. 

 

Andrzej Czech: Po za tym to nie jest klasyczna poezja śpiewana. W poezji śpiewanej najważniejsza jest warstwa tekstowa, a my chcemy pokazać też dobrą muzykę. Zaskoczyć nie tylko tekstem, ale też muzyką. A dlaczego teksty poetyckie? Bo stwierdziliśmy, że skoro są fajne teksty to warto z nich skorzystać, bo wiadomo, jakie są współczesne piosenki popowe. Nie chciałbym generalizować, ale wiele z nich to szmiry. 

 

Czy w naszym kraju jest publiczność zainteresowana taką muzyką, często uważaną za trudną?

 

A. Cz.: Publiczność istnieje, ale specyficzny jest jej przekrój. Kiedyś to byli przede wszystkim studenci, współcześni zaś nie są taką formą zainteresowani. Ludzie, którzy przyjeżdżają na festiwale to w głównej mierze osoby w średnim wieku, takie, które za swoich studenckich czasów słuchały Turnaua czy Grechuty. Z drugiej strony, rynek na taką muzykę istnieje i dowodem na to są sukcesy zespołu Pustki, które pokazują, że jest publiczność i że te teksty nie są wcale za trudne. Dużą rolę spełniają tutaj media, bo czasami może wystarczy takich artystów odpowiednio pokazać, wypromować. Ta muzyka nie musi być hiperniszowa. 

 

A Wy, z jakimi reakcjami publiczności się spotykacie na koncertach?

 

A. Cz.: Często nasza publiczność jest zdziwiona, że może być zespół, śpiewający teksty poetyckie lekko, trochę na folkowo, dobrze muzycznie. Wielu ludzi pyta nas, czemu tego nie ma w radio i w telewizji. Trudno nam odpowiadać na takie pytania. Ten rynek jest trochę specyficzny. A poza tym wiadomo, że za promocją każdego zespołu, tworzącego muzykę, lepszą bądź gorszą, stoją ogromne pieniądze. 

 

Nazwaliście swoją pierwszą płytę „Niepoprawna muzyka”. Co to oznacza?

 

A. Cz.: Tytuł płyty ma tak naprawdę kilka znaczeń. Muzyka jest niepoprawna, bo nasze podejście do muzyki jest niedzisiejsze, co widać np. w sposobie, w jaki nagrywaliśmy płytę - „na setkę” [wszyscy muzycy razem w studio, grając jednocześnie – przyp. red.]. Nie chcieliśmy, żeby muzyka na płycie była wygładzona, chcieliśmy przekazać energię. Po drugie – niepoprawna, bo dzisiaj śpiewa się o innych rzeczach, o innych tematach.

 

M. Cz.: Nawet nasze teksty są niepoprawne… (śmiech) Wykorzystujemy utwory poetów, których nikt inny nie śpiewa, jak np. Konopnickiej, u której naprawdę można znaleźć wiele fajnych, folkowych tekstów. „Niepoprawną” mamy też długość, bo taki standardowy radiowy czas trwania utworu to 3-3,5 minuty, a nasze utwory są z reguły dużo, dużo dłuższe. Trochę więc jest tych niepoprawności.

 

Wystąpiliście na wielu festiwalach, zdobyliście wiele nagród, czy do któregoś z tych wydarzeń macie jakiś szczególny sentyment?

 

M. Cz.: Ważnym wydarzeniem dla nas było zdobycie trzeciego miejsca na festiwalu „Bieszczadzkie Anioły” w 2008 roku, bo od tego właściwie wszystko się zaczęło. Wtedy po raz pierwszy wystąpiliśmy jako Chwila Nieuwagi i pomyśleliśmy, że może warto zacząć na poważnie.

 

Tworzycie trzon zespołu „Chwila Nieuwagi”, ale współtworzą go inni muzycy m.in. Marek Sochacki, znany z Carrantuohill, koncertujący z Baltic Youth Orchestra Rafał Kierpiec czy młody pianista jazzowy Piotr Kotas. Jak Wam się współpracuje?

 

M. Cz.: Z chłopakami współpracuje się nam rewelacyjnie. Konflikt międzyludzki jest największą zmorą w zespołach, na szczęście nas to nie dotyczy. Rzadko się tak w zespołach zdarza, żeby próby były nie tylko pracą, ale też po prostu miłym spotkaniem towarzyskim. A my mamy to szczęście.

 

Czy to jeszcze „tylko” pasja czy już sposób na życie?

 

A. Cz.: To na pewno nie jest już tylko pasja. Na pewno chcielibyśmy, żeby to był nasz sposób na życie. I to nie jest wygodnictwo. Nie chodzi o spokojne, łatwe życie, tylko o to, że to zajmuje dużo czasu i trudno to już czasami pogodzić z innymi obowiązkami, kiedy wracamy np. późno po koncercie, czasami z daleka, a rano trzeba wstać i iść do pracy.

 

Gracie razem, ale jesteście też małżeństwem. Krążą słuchy, że to muzyka Was połączyła. Jak to było?

 

A. Cz.: Rzeczywiście (śmiech). Chodziliśmy razem przez cztery lata do szkoły średniej, do równoległych klas, a poznaliśmy się dopiero na ognisku pomaturalnym. Ktoś zawołał mnie, żebym podegrał jednej dziewczynie, która ładnie śpiewa. I tak się zaczęło, od muzyki.

 

Jakie macie plany na ten rok?

 

A. Cz.: Plany są i to poważne (śmiech). W najbliższym czasie jedziemy do Opola miksować cztery utwory na przyszłą płytę. Nowy krążek chcielibyśmy wydać jeszcze pod koniec roku. Ta płyta również będzie utrzymana w klimacie pewnego eklektyzmu. Będzie w niej sporo folku, w tym górnośląskiego, ale niezmiennie opierać się będziemy na tekstach lubianych przez nas poetów oraz własnych. 

 

M. Cz.: Dążymy jednak do tego, aby nowa płyta niosła ze sobą pewną świeżość, trochę inną niż nasz debiutancki krążek „Niepoprawna Muzyka”. Mamy więc nadzieję, że mile zaskoczymy naszych dotychczasowych słuchaczy i że zaskarbimy sobie przychylność nowych. O postępach w nagraniach, a także o koncercie premierowym płyty, który planujemy umieścić znowu w Rybniku, będziemy informować na bieżąco na naszej stronie interentowej www.chwilanieuwagi.pl. 

 

 

Martyna i Andrzej Czechowie – liderzy zespołu Chwila Nieuwagi. Zespół od kilku lat odnosi sukcesy na scenie polskiej piosenki artystycznej. W maju 2011 roku ukazała się debiutancka płyta zatytułowana „Niepoprawna Muzyka”, na której znalazło się 10 utworów skomponowanych do tekstów poetów (m.in. Leśmiana, Twardowskiego, Kasprowicza, Konopnickiej, Wawiłow) oraz do własnych tekstów zespołu. Album pojawił się w sklepach muzycznych i internetowych w całej Polsce oraz w rozgłośniach radiowych. W minionym roku zespół koncertował  na kilku znaczących scenach (Woodstock, Dom Muzyki i Tańca w Zabrzu, Studio Lutosławskiego w Warszawie) u boku wielu wybitnych i uznanych artystów (Zbigniewa Zamachowskiego, Starego Dobrego Małżeństwa, Carrantuohill, Golec Orkiestry, Krzysztofa Kiljańskiego, Stanisława Soyki, Ewy Bem i wielu innych).

 

Fragment koncertu z premiery pierwszej płyty, który odbył się w RCK w czerwcu 2011: