Wystawa fotograficzna na drewnie

Wernisaż wystawy odbędzie się w piątek, 19 kwietnia o godz. 18:00 przy auli Uniwersytetu Śląskiego (ul. Rudzka w Rybniku). Słowem wstępu imprezę rozpocznie Agnieszka Lubina, podczas wernisażu odbędzie się także projekcja filmu „Lost Memories: Francois Ferracci”. Warto nadmienić, że z okazji wystawy Kaczmarczyk Foto Art Studio zmieniło swoją nazwę na Studio Kaczmarczyk. Wystawa potrwa do 20 maja.

Fotografia to niekończąca się opowieść. Opowieść o ludzkim doświadczeniu. Towarzyszy narodzinom, dokumentuje zdarzenia i koleje ludzkich losów. To także doświadczenie lokowane po obu stronach obiektywu, czyli doświadczenie fotografującego i kwestia wyboru spośród potoku wizualnych zdarzeń. Pamięć, jako sposób funkcjonowania w czasie i fotografia, która jest strategią zapamiętywania łączą się nierozerwalnie. Andre Bazin w sztuce fotografii widział zaspokojenie podstawowej ludzkiej potrzeby psychologicznej – obrony przed czasem. „Utrwalić wygląd cielesny znaczyłoby wyrwać przedmiot śmierci, utrwalić go dla życia”. Ta pierwszorzędna funkcja fotograficznej pamięci zostaje jasno stematyzowana w pracach Katarzyny Kaczmarczyk, składających się na wystawę zatytułowaną „Zegarmistrz Światła”. Tematyka cyklu fotografii oscyluje wokół zagadnień związanych z czasem i przemijaniem. Fotograficzne kompozycje w postaci dyptyków składają się z zreprodukowanych zdjęć portretowych, wykonanych przed wieloma laty i zdjęć tych samych postaci sportretowanych w jesieni życia. Tematyczna klamra bezpośrednio wskazuje także na znaczenie zdjęcia, jako materialnej pamiątki.

W tym miejscu aAutorka podejmuje jeszcze jedną ważną kwestię – materialności fotografii, istotności jej drukowanej odbitki. Fotografia jest jednym z najbardziej niezwykłych zjawisk kulturowych i estetycznych o masowym zasięgu. W epoce powszechnej cyfryzacji zyskuje jeszcze na znaczeniu, ale i dogłębnie zmienia się jej charakter i funkcja. Ta pierwotna funkcja obrazu pamięci traci na znaczeniu w swej cyfrowej, wirtualnej egzystencji. Fotograficzne medium ulega ciągłym technologicznym przekształceniom, ale funkcja pozostaje niezmienna – wyrywa doświadczenie śmierci, utrwala go dla życia. Zdjęcie to nade wszystko odbitka, przedmiot, zajmujący określoną przestrzeń, będący efektem kombinacji światła i pigmentów, które zastosowano w wyjątkowych okolicznościach. Fotografia ocala od zapomnienia bliskie nam twarze, które trwają niezmiennie w swej postaci nawet wobec globalnego kryzysu utraty danych, możliwego przecież, w naszej scyfryzowanej rzeczywistości.