Rybniczanie pisali dyktando

Udział w dyktandzie w miniony piątek wzięło udział około 60 rybniczan. Pióra z polską ortografią w sali Powiatowej i Miejskiej Biblioteki Publicznej łamały zarówno dzieci, jak i seniorzy. Osobną kategorię piszących stanowili dziennikarze rybnickich mediów.

Autorką tekstu dyktanda była redaktor naczelna „Gazety Rybnickiej” - Wiesława Różańska. Dyktando konsultowało dodatkowo pięciu polonistów rybnickich liceów. Wbrew zapowiedziom autorki, zadanie wcale nie było łatwe, a tekst roił się od pułapek językowych.

 

„Rybnickiego mistrza ortografii” poznamy za miesiąc podczas uroczystości jubileuszowych „Gazety Rybnickiej”. Oto pełny tekst dyktanda:

 

Przejażdżka po Rybniku

 

Wjeżdżając w półbrzasku do Rybnika od jego północnych rubieży, widzimy na tle bladoniebieskiego nieba, wyłaniające się znienacka, wysmukłe, ponaddziewięćdziesięciometrowe wieże bazyliki Świętego Antoniego. Nieopodal wychynęły w okamgnieniu kominy Elektrowni Rybnik SA, na których trzepoczą biało – czerwone flagi. Po minięciu ochojeckiej kniei, niezadługo wjeżdżamy na rondo Unii Europejskiej, rozwiązanie drogowe, które spotkamy w mieście nie raz, nie dwa. Dziś niepodobna ich zliczyć, a przed ćwierćwieczem nie istniały w ogóle. Okrągłe skrzyżowania to dla kierowców nie lada gratka. Mijany Carrefour jest jednym z kilku rybnickich centrów handlowych, gdzie w czasie wyprzedaży można coś nie najdrożej kupić. Poza tym należałoby się zastanowić i warto by sprawdzić, czy może gdzie indziej byłoby taniej?

Na ścieżce spotkać można osoby uprawiające jogging, a naprzeciwko, na płycie stadionu, lekkoatleci, ćwierćfinaliści Pucharu Polski, przymierzają się do porannej przebieżki. W ubiegłym roku jeden z nich, na przekór trudno wyleczalnej chorobie, zdobył drugie miejsce ex aequo z reprezentantem Białostocczyzny.

Ubrany w czarną skórę mężczyzna, półstojąc na ryczącym kawasaki, przejechał w skos ścieżkę dla rowerów. W ogóle nie zauważył, że zajeżdża drogę rowerzystce na rowerze marki Romet, z którego, biedna, o mało by nie spadła. Nie czekając ani chwili, podążamy do centrum. Nad placem Wolności, gdzie kamienice upstrzone są graffiti, góruje Focus Mall. W jednej z sal multipleksu wyświetlany jest nagrodzony Złotą Palmą film, którego bohaterem jest Sherlock Holmes.

Przez okno szkoły muzycznej Szafranków płyną, grane przez uczniów, zharmonizowane dźwięki Sonaty c - moll, op. 4 oraz Ronda a la Krakowiak, utwory wybrane z ponad setki kompozycji Fryderyka Chopina. Słucha ich nowo zatrudniony nauczyciel – muzyk, któremu przydzielono wychowawstwo klasy. Wiadomo, Rok Chopinowski...

Słabo słyszący nie – Ślązak pyta o drogę nad Zalew Rybnicki i o jego faunę. „Oho, nie usłyszysz tam krzyku kszyka, kląskania pokląskwy, sójki, czyżyka, jerzyka czy jaszczuroptaka, ale spotkasz za to łabędzi bez liku” - odpowiada nie głośno, ale bardzo głośno, rybniczanin. Po tych słowach, a jakżeby, obcy odchodzi nie najszczęśliwszy.

Od dworca PKP, na który nie zajeżdża, niestety, InterCity do Warszawy, podąża kilkunastoosobowa grupa uczniów, bo wakacje minęły jak z bicza strzelił. Są wśród nich mieszkańcy Lubomi, Połomi i innych miejscowości ziemi rybnicko-wodzisławskiej. W szkołach języków uczą nativ speakerzy, niekiedy pół – Polacy, choć niemówiący po polsku. Nie najciekawszą lekcję języka francuskiego, której tematem jest twórczość George Sand, prowadzi, wyjątkowo dziś nieswój, nie najskromniejszy na co dzień, stażysta. „Wybaczcie, ale ostatnio nie dosypiam” - mówi. Po cóżże tłumaczyć się uczniom?

Na Rynku 13, w księgarni „Orbita”, książek o George i Chopinie, również na CD – ROM-ach, co niemiara. W Urzędzie Miasta Rybnika, do którego można stąd dojść w pół minuty, klientka zgięła otrzymany ważny dokument wpół i schowała go do półotwartej torebki. W jej sprawie prawodawstwo okazało się bardzo korzystne. Kobieta waha się, czy zdąży do Teatru Ziemi Rybnickiej na występ ponadprzeciętnie uzdolnionych aktorów prezentujących piosenki z Kabaretu Starszych Panów. Jeszcze ma w pamięci dawno niesłyszane słowa: I wespół w zespół, wespół w zespół, by żądz moc móc wzmóc...