Dwa Teatry dla dzieci

Zeszłotygodniowa impreza Dwa Teatry, która wcześniej przeznaczona była dla dorosłej publiczności wyglądała nieco inaczej. Już od godziny  9.00 w Klubie Energetyka gwarnie było jak w ulu! Rozemocjonowane dzieci z pobliskiej szkoły podstawowej, a niektóre przyszły tu po raz pierwszy,  zajmowały miejsca w sali teatralnej. Zgasły światła i gwar ucichł jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki. Na scenie pojawiła się grupa dzieci z Teatru Ruchu Domino. Przy wspaniałej muzyce,  w blasku teatralnych świateł,  rozpoczął się spektakl na motywach bajki pt. ,,Kopciuszek”. Trzeba było zobaczyć twarzyczki widzów, na których gościły różne, bardzo żywe emocje i spontaniczne reakcje. Dzieci w efektownych kostiumach, szytych przez opiekunkę i choreografkę grupy panią Ilonę Myszkę, przedstawiły 15 - minutową interpretację znanej dzieciom bajki . I choć ze sceny nie padło ani jedno słowo, reakcje młodej publiczności świadczyły, że bezbłędnie ,,czytają” przekazane ruchem treści. Występ potwierdził słuszność nagród dla tego zespołu na różnych konkursach w tamtym roku szkolnym.

Następna dziecięca grupa teatralna także efektownie rozpoczęła swój występ. Cztery etiudy, z przygotowywanego w tym sezonie, spektaklu pt. ,,Walt Disney w naszych sercach”  iskrzyły nie tylko pięknymi kostiumami, artystycznymi charakteryzacjami na twarzach tancerzy, ale także żywiołowym tańcem.  Grupa Kaprys, pracująca choreograficznie od września z Pauliną Szojer, stawia swoje pierwsze kroki na scenie, ale już teraz widać że rośnie dobrze zapowiadający się zespół. I chociaż nie był to teatr, to warto było pokazać dzieciom dwa zespoły, używające zbliżonych środków wyrazu, dających pola własnych interpretacji widzowi dziecięcemu.

Już koniec przedstawień, żywiołowe oklaski . Widok młodych artystów, emocjonalne zaangażowanie, malujące się rumieńcami na ich, a także na twarzach małych widzów, potwierdzają, że energia płynie w obie strony. Dzieci  zasypują mnie pytaniami: ,,czy to już koniec, może jeszcze coś będzie?”, a także deklaracjami że oni też, że oni też zapiszą się na taniec! Występowali ich rówieśnicy, a nie ma lepszej formy motywacji do zapisania się na zajęcia pozalekcyjne. Wychodzą z Klubu Energetyka z niedosytem: tak krótko (a byli tu ponad godzinę)! To najlepsza recenzja, potwierdzająca celowość organizacji imprez dla najmłodszych.

O godzinie 11.00 przyszły klasy pierwsze gimnazjum nr 4. Specjalnie dla nich wystąpił Teatr Razem. W skład grupy wchodzą gimnazjaliści  rybnickich szkół, ale w większości z przybyłego gimnazjum. Piętnastoosobowa grupa nastolatków miała dużo większą tremę występując dla swoich nauczycieli, rówieśników, czasem nawet kol. ze swojej  klasy niż na drugim występie tego dnia o godz.16.00 dla publiczności złożonej z przyjaciół, rodziców i innych przybyłych osób. Dla niektórych był to także debiut,  pierwszy występ na scenie. Przedstawili program pt. ,,piersza ce’’ składający się z tekstów w swoim wyborze i  moim opracowaniu scenariuszowym. Pod koniec września rozpoczęli próby, w obecnej obsadzie, pod koniec września. Bawili się tekstami na próbach, uczyli się warsztatu teatralnego. Z przyjemnością obserwowałam ich podczas występu. Tylko ja wiem ile barier w sobie pokonali, jakie postępy zrobili  np. jeżeli chodzi o dykcję i interpretację, ruch sceniczny, ile żmudnych ćwiczeń warsztatowych wykonali,  jak uczyli się współpracować w grupie. To ich osobisty sukces, a ja widząc ich rozpromienione twarze, skupienie na scenie (różnie  bywało na próbach – ale o tym sza, bo teatr to ZABAWA), mogę krótko podsumować: wspaniałe dzieciaki! Po występie ,,napadli” na mnie: ,,i jak było, czy było dobrze, co nie wyszło?!”. Chcą wszystko wiedzieć na tak i na nie – uczą się. To dobrze o nich świadczy , to dobrze rokuje. Myślę że pani Szojer, pani Myszka też były zasypywane gradem pytań kierowanymi tylko poza uszami widzów, w kulisach. Ech ATRYŚCI!  Oklaski są nagrodą, ale ważne jest dla nich co powie ich opiekun, widzący ich na scenicznym sprawdzianie. Bo to nie tylko zabawa dla nich, to także ciężka praca w wolnym czasie. To dobrze, że dzieci pracujące w zespołach artystycznych, mogą pokazać się nie tylko swoim rówieśnikom, ale także przybyłym rodzicom. Występy przed publicznością uskrzydlają i mobilizują do dalszej pracy nad sobą.

Słowa, które napisali do mnie po spektaklu na gadu gadu, najlepiej oddają ich emocje. Z przyjemnością je cytuję :

Dominika: ,, Dla pół godziny na scenie mogłabym poświęcić dwa razy tyle czasu, energii, wysiłku gdybym nie miała innych obowiązków. Tak myśli chyba każdy, kto choć raz stał na scenie. I jest prawdą że teatr ma w sobie magię! To naprawdę wspaniałe uczucie, nawet dla osoby tak nieśmiałej jak ja, móc rozbawić innych, wiedzieć że patrzą właśnie na ciebie. Razem z kolegami i koleżankami świetnie się bawiliśmy ćwicząc, próbując i pomagając sobie nawzajem. Wygłupialiśmy się, żartowaliśmy, rozmawialiśmy i jednocześnie dążeniem wszystkich było zagrać jak najlepiej. I to chyba właśnie tak ciągnie mnie do teatru: bliskość i kontakt ze wspaniałymi ludźmi.”

Karolina: ,, W chwili obecnej teatr jest dla mnie wszystkim. Udział w przedstawieniu utwierdził mnie w przekonaniu, że jest to dobra forma spędzania wolnego czasu, oraz że warto chodzić na te zajęcia, bo największa nagrodą są oklaski publiczności. Wiadomo, że cały trud włożony w te przedstawienie był uzasadniony”.

Kuba: ,,Teatr to dla mnie drugie życie, w którym mogę być kimś kim nie jestem. Na deskach sceny mogę się oderwać od szarej rzeczywistości i zapomnieć o otaczających mnie problemach. Dzięki temu że mogę grać w teatrze wiem że w dorosłym życiu na pewno będzie mi łatwiej niezależnie od tego co będę robić”

Czytając ich słowa utwierdzam się w przekonaniu że warto organizować takie imprezy jak DWA TEATRY, aby pokazać młodzież, która wolny czas spędza ucząc się życia poprzez teatr.

16 grudnia, o godz. 18.00 następne spotkanie z teatrami! Młodzież i dorośli będą mogli zobaczyć dwa różne zespoły. Przyjdźcie na to spotkanie teatralne!

Jadwiga Demczuk - Bronowska
foto: Adam Doliba