To ostatnia edycja Lyski Rock Festival? Sylwia Stempniak: ptaszki ćwierkają. Małego „Woodstocku” nie można zgasić! (wywiad)

Bartłomiej Furmanowicz: Na początek być może głupie pytanie, choć ponoć nie ma głupich pytań. Od kilku lat mamy Lyski Rock Festival. Wcześniej była Magia Rocka. Od jak dawna ludzie zjeżdżają raz w roku do Lysek, by posłuchać mocnego grania?

Sylwia Stempniak: Tak się składa, że w tym roku wypada 20 lat (śmiech).

Kawał czasu. Wychowały się na tej imprezie pokolenia.

Dobrze to ująłeś, 20 lat to kawał czasu. Możemy porównywać się pod tym względem z Woodstockiem. To zresztą to widać w publiczności. Teraz przychodzą rodzice, którzy kiedyś byli nastolatkami, kiedy zaczynali chodzić na Magię Rock, a teraz już na Lyski Rock Festival. Teraz sami biorą swoje dzieci na zabawę. Widać tę wymianę pokoleniową. Dorośli przychodzą ze swoimi dziećmi. Te często mają założone na uszy słuchawki, by nie mieć w przyszłości problemów ze słuchem. I tak później dyndają one na szyi, bo dzieciaki podskakują, bawią się w najlepsze.

Podoba mi się to, podoba mi się, że młodzi ludzie poznają kulturę i – może będę nieobiektywna – dobrą muzykę.

Dobrze, że do tego nawiązujesz, bo coraz częściej spotykam się ze stwierdzeniem, że rock jednak faktycznie już umiera na rzecz choćby audiotune.

Tylko wiesz, rock jest bardzo szerokim pojęciem. Tego nie można w zasadzie zamknąć w jakieś ramy. Bo czy ktoś by powiedział, że zespół Lemon, który był w Lyskach 4 late temu, gra rocka? Jest w ich grze trochę etniki, popu i rocka. Nie trzeba ich utożsamiać tylko i wyłącznie z jednym rodzajem muzyki. Więc dla mnie pojęcie rocka jest bardzo szerokie.

Dla mnie przeszkodą jest to, że giganci rocka, czyli artyści, którzy już mają w tej chwili 60 plus i na scenie 40 lat, oni po prostu kończą kariery. I w tym względzie jest to koniec rocka, bo to pokolenie tych „dinozaurów” przysłowiowych siłą rzeczy odchodzi. Mimo że są długowieczni, trzeba się z tym liczyć, że zaraz...

Wiem, co masz na myśli.

Dlatego zapraszamy na Lyski Rock Festival. Chłopaki grają 40 lat na scenie i nie wiem, czy będą to jeszcze robić w niedalekiej przyszłości.

Z drugiej strony bardzo szybko pojawiają się nowi artyści. Ta zmiana pokoleniowa jest turbo widoczna.

Pytanie jednak, czy któryś z tych nowych zespół ma szansę nosić miano „legendarnego”?

Ciężko to teraz powiedzieć. W ogóle na świecie ciężko znaleźć teraz jakiś nowy zespół rockowy, który może być nazywany legendarnym. Popatrz na to z drugiej strony. Oglądałam festiwal w Sopocie. Jakież było moje zdumienie, gdy usłyszałam, że Enej obchodzi za rok w dwudziestolecie. Wydawałoby się, że oni istnieją na rynku 5-7 lat. Więc ten czas tak strasznie pędzi, że my w zasadzie za chwilę będziemy o nich mówić: „legendy”. Pamiętam, jak u nas wówczas jeszcze na Magii Rocka był zespół Nocny Kochanek. Bardzo mało popularny, bardzo mało znany. Teraz już w zasadzie jedna z czołowych kapel na polskim rynku muzycznym. Więc ten czas tak strasznie goni, że nam się wydaje, że legendami są tylko Lady Punk, Budka Suflera czy Perfect. Tak nie jest.