Rybnickim Mistrzem Ortografii jest gorzowianin

Rybniczanie po raz trzeci pisali dyktando 25 maja. W ubiegłą niedzielę laureaci odebrali nagrody z rąk prezydenta Rybnika w Teatrze Ziemi Rybnickiej, tuż przed bajkowym spektaklem z okazji Dnia Dziecka. Udział w dyktandzie zorganizowanym przez "Gazetę Rybnicką" wzięło 112 osób, zaś prace oddało 85.

Trzy pierwsze miejsca w kategorii otwartej zdobyli kolejno: Marek Szopa z Gorzowa Wielkopolskiego, Maciej Kajzer z Bystrej Śląskiej oraz Aleksander Meresiński z Kielc.

Warto nadmienić, że laureaci na swoim koncie mają już zwycięstwa w dyktandach organizowanych w wielu miastach Polski.

W kategorii gimnazjalistów I miejsce zajęła  uczennica gimnazjum sióstr urszulanek Zofia Gans. Drugi wynik uzyskała szkolna koleżanka zwyciężczyni Maja Majewska (nagroda – radiotelefon ufundowany przez firmę Axel i zestaw książek od Empiku). Trzecie miejsce podium zajął Michał Cholewa.

Laureaci otrzymali nagrody finansowe (zwycięzca – 1200 zł) oraz cenne nagrody rzeczowe.

Zwycięzca popełnił 4 błędy i to lżejszej kategorii, ale były prace, w których błędów było ponad 50. Zgubne dla wielu okazało się zdanie : - Bodajbyś sczezł, ciemięzco!, a także wyrazy i wyrażenia ponadstumetrowe; vis – a –  vis (z akcentem nad a z lewej do prawej); hoża; herod – baba; eksżona; pół Polka, pół Słowaczka; Podkomorzy z „Pana Tadeusza”; aleby było czy też pisownia od małej i dużej litery, a także wiele zasadzek interpunkcyjnych jak myślniki czy cudzysłowy. Ale i my czegoś się nauczyliśmy: po konsultacjach i dogłębnych badaniach za poprawną uznaliśmy pisownię tytułu dyktanda Mini – Euro nad Rudą, choć pierwsza wersja była nieco inna. Ot, meandry polskiej ortografii!

 
Pełny tekst dyktanda przygotowanego przez redaktorkę "Gazety Rybnickiej" - Wiesławę Różańską:

 
"Mini-Euro nad Rudą

Po polsku piłka nożna, po niemiecku fussball/Fußball, po angielsku football, w Ameryce soccer – to słowa odmieniane ostatnio raz po raz. Nie inaczej jest w naszym mieście. Ponadstumetrowej długości ciemnozielona murawa stadionu, nie byle gdzie, bo w Rybniku, była w przeddzień mistrzostw Europy areną hitu miesiąca, zażartego, choć quasi-dobroczynnego meczu. Nie najdroższe, rozprowadzane m.in. przez salon Empiku w Centrum Handlowym „Plaza” bilety na mecz drużyn Zielonych Skarpet i Twardzieli spod Lasu rozeszły się jak świeże bułeczki.

Zamykanej dotąd na zasuwkę bramy boiska dziś strzegła stróżka. Dzień był dżdżysty i trawa przystrzyżona w seledynowo-szmaragdowe pasy, gdzieniegdzie upstrzona kępkami rzeżuchy i koniczyny, lśniła jak chryzolit. Gdy zegar na klasztorze Ojców Misjonarzy wskazał południe, tworzący ponadjedenastoosobowe drużyny superbohaterowie wydarzenia, w cywilu pracownicy: Zarządu Zieleni Miejskiej w Rybniku, „wodociągów”, Wydziału Komunikacji Urzędu Miasta w Rybniku oraz grupa  oldboyów/oldbojów i outsiderów dawnego klubu ROW Rybnik, wybiegli z półciemnego tunelu, ręka w rękę z  uszczęśliwionymi dzieciakami oraz zespołem mażoretek z wielobarwnymi pomponami.

Tłum huczał, a blondwłosy, podgolony jak Podkomorzy z „Pana Tadeusza”, arbiter z atencją odgwizdał początek zmagań. Nieodpuszczający harcownik „zielonych” w mikrosekundzie kopnął skórzaną piłkę, nie najszczęśliwiej trafiając w poprzeczkę. Niezadługo potem ten sam chojrak ze znawstwem strzelił w górny, lewy róg. - Bodajbyś sczezł, ciemięzco! - wściekł się golkiper „twardzieli”. - Gdzież by się tu zaczaić? - pomyślał co nieco chytrze nasz zawodnik, patrząc na nie najmądrzejszego, ale nie lada szybkostrzelnego gracza przeciwników, biegnącego wzdłuż linii, gdzie było najniebezpieczniej. - Aleby było, gdybym mógł mu odpłacić pięknym za nadobne, jednak jak bym to miał zrobić? Gdziekolwiek bym ruszył, znikąd wyrasta ni to olbrzym, ni to cyborg - martwił się zawodnik z ósemką na plecach. W końcu, ni stąd, ni zowąd, po wyrównaniu nasi wpadli w niezasłużony, niestety, błogostan. Zakończyło się to hat trickiem dla rywali. Napychający się hot dogami i sokiem z Horteksu/Hortexu sfrustrowani kibice naprzemiennie dopingowali swoich, niepodobna, że aż tak głośno.  

 
Raz po raz brzmiał dalekonośny głos spikera: - Józef Harnaś-Bułecka z Sądecczyzny poszukuje eksżony, hożej herod-baby, pół Polki, pół  Słowaczki z Zawoi lub Murzasichle/a koło Zakopanego - wycharczał na wpół zepsuty głośnik.

 

Przy dźwiękach przeboju wyczekiwanego zespołu Guns N'Roses, którego lider, Axl Rose, to prawdziwe bożyszcze białogłów, niemający już nadziei półdziki tłum brnął do wyjścia, zmierzając na położony vis-à-vis nie wąskiej, ale i nie szerokiej strużki, grzęznący w przybrzeżnych chaszczach, parking. Wśród stojących na nim rzędem rzęchów można było zauważyć kilka mercedesów, peugeotów i citroenów, a także jasnogranatowe cinquecento marki Fiat, z otwartymi na oścież oknami. Z włączonego radia płynął hit „Koko, koko, Euro spoko."