Literackie sylwetki

Ks. Jerzy Szymik - uważa, że jeśli ma istnieć - a powinna! - głęboka jedność między wiarą i kulturą, teologią i literaturą, Polską i Europą, Śląskiem i Lubelszczyzną, cierpieniem i miłością, ziemią i niebem... - to jej centralny nerw musi przebiegać przez słowo. Niedaleko przecież od słowa do Słowa, które stało się ciałem...

Joanna Olech - ilustratorka, autorka książek dla dzieci, wyróżniona Nagrodą Literacką im.Kornela Makuszyńskiego za "Dynastię Miziołków" (1994).
Dwukrotnie nagrodzona na Biennale Sztuki dla Dziecka za ilustracje książek dla dzieci. Inne książki: "Gdzie diabeł mówi: Do usług!" (1997), "Trudne słówka" (2002). Stale współpracuje z "Tygodnikiem Powszechnym", miesięcznikiem "Dziecko", "Nowe Książki" i weekendowym dodatkiem Gazety Wyborczej "Wysokie Obcasy".

Irena Conti - jest poetką dwujęzyczną. Jej ostatni tom wierszy włoskich "Cztery pory pieśni nieustającej", nagrodzony na Sycylii za najlepsze liryki ("Premio Elio Vittorini"), w tłumaczeniu poskim uznany został za najlepszą książkę poetycką roku 1999 na XXII Międzynarodowym Listopadzie Poetyckim w Poznaniu. O poezji Ireny Ireny Conti wiele napisano we włoskiej prasie literackiej, m.in... "Nie jest w naszych czasach łatwo spotkać poetę, który tak szczerze potrafi przekazać tak szlachetne i głębokie treści".
W jej wierszach odnaleźć można odwagę miłości, która nawet niespełniona do końca nigdy nie jest nieszczęściem, ale stałym dojrzewaniem. Wiersze Ireny Conti są pokorne, umieją słuchać, nieraz dają się namalować, tak są obrazowe. Do jej najnowszej książki - trylogii pt. "I tylko miłość" słowo wstępne napisał ks. Jan Twardowski.

Ewa Lipska - urodziła się w 1945 w Krakowie, poetka, z racji dat urodzenia i debiutu przynależna do poetyckiej formacji Nowej Fali, nie czuje się jednak członkiem jakiegokolwiek pokolenia czy grupy i od lat konsekwentnie manifestuje swoją twórczą osobność. Mieszka w Wiedniu i Krakowie.
Otrzymała m.in. nagrodę Fundacji im. Kościelskich (1973), nagrodę Polskiego PEN-Clubu (1992) i nagrodę Fundacji A. Jurzykowskiego (1993). Wybory jej wierszy ukazały się w przekładach na angielski, czeski, duński, holenderski, niemiecki, węgierski.
Jeżeli jej wiersze mają związek z polityką to zarazem dokumentują konkretne indywidualne doświadczenia, nie aspirując do wielkich uogólnień. Jeśli demaskują język propagandy, to równocześnie wskazują na słabość języka jako takiego - ludzkiego narzędzia poznaniai komunikacji.

Wojciech Tochman - urodził się w 1969 roku w Krakowie. Od 1990 reporter "Gazety Wyborczej", przez jej czytelników wybrany "Reporterem Roku 1998"; w latach 1996-2002 autor i gospodarz telewizyjnego programu "Ktokolwiek widział, ktokolwiek wie"; założyciel i wolontariusz Fundacji ITAKA poszukującej zaginionych i pomagającej ich rodzinom. Autor zbioru reportaży SCHODÓW SIĘ NIE PALI (2000), który znalazł się w finale NAGRODY NIKE 2001. W roku 2002 za "teksty podtrzymujące tradycje literackiego reportażu, ze szczególnym uwzględnieniem relacji z byłej Jugosławii" był nominowany do Nagrody im. Dariusza Fikusa przyznawanej przez dziennik "Rzeczpospolita". W listopadzie 2004 znalazł się w finale prestiżowej nagrody Prix RFI "Témoin du Monde" przyznawanej w Paryżu przez Radio France International. Mawia się czasem, że o dojrzałości reportera świadczy prócz stylu pisania umiejętność wyboru tematyki, której gotów jest poświęcić lata pracy i talent. Najwyraźniej taką dojrzałość osiągnął Wojciech Tochman. 

Feliks Netz - ur. w 1939 - dziennikarz, pisarz, tłumacz. Ukończył Uniwersytet Śląski w Katowicach. Redaktor audycji literackich w Rozgłośni Polskiego Radia w Katowicach w latach 1965-72. W latach 1973-1978 kierował działem kulturalnym w tygodniku "Panorama", potem pełnił funkcję zastępcy redaktora naczelnego oraz od 1980 roku redaktora naczelnego. Był również kierownikiem literackim zespołu filmowego "Silesia" w Przedsiębiorstwie Realizacji Filmów "Zespoły Film". Publikacje: tomiki wierszy "Związek zgody" 1968, "Z wilczych dołów" 1974, powieści "Sto dni odpustu" 1968, "Skok pod poprzeczką"1978, "Biała gorączka" 1980, oraz powieść "Dysharmonia caelestis" nominowana do nagrody Nike.
Autor zaprasza czytelników (nas) na wędrówkę przez zapamiętane miejsca, miasta, zdarzenia (epizody), na spotkanie z postaciami, które wywarły wpływ na jego widzenie świata, wrażliwość, a niejednokrotnie koleje losu. Znajdziemy tu fascynację autora filmem
i literaturą, barwnie zarysowane postacie rodziny, sąsiadów i współpracowników, przypomnienie nieznanych lub zapomnianych epizodów z historii najnowszej. Ale pamięć i osobiste przeżycia są tylko pretekstem do wciągnięcia czytelnika w przestrzeń literacką pełną cytatów, przenikania się różnych planów, zmian nastrojów i konwencji literackich.
Z tych niedokończonych zdarzeń i portretów wyłania się świat, który nas otacza, i nad którym na próżno próbujemy zapanować - świat niebiańskiego nieładu (niebiańskiego chaosu/wspaniałego nieba).