Jak to jest być modelką?

Gorzka, (bez) żołądkowa

Nie, nie wódka. Modelka. Metr osiemdziesiąt ruchliwego, błyszczącego, idealnie wystylizowanego stworzenia. Bardzo, ale to bardzo cienkiego. Niemal łamliwego. Kruchego, niczym porcelana made in China. Sukni z wybiegów nie zdejmuje wcale, paradując w nich dumnie po ulicach. Czasem coś zje, a czasem coś powie. Zje jabłko, i biedny, stłamszony, skurczony żołądek przez dwa dni przeżywa turbulencje, z powodu zbyt dużej dawki jedzenia rzucając oskarżeniami i pretensjami na prawo i lewo. Może też ze smakiem pałaszować wacik, nasączony płynem posiadającym niejasne pochodzenie – o normalnym jedzeniu przecież nie może być mowy. Porusza się automatycznie, jest zblazowana i arogancka. Powie coś głupiego, a wszyscy z politowaniem pokiwają głowami. Uśmiechną się i wykrzywią usta w zjadliwym grymasie. Modelka zresztą też się uśmiechnie, bo niby czemu miałaby tego nie robić? Tylko na wybiegu jej nie wolno. Niezmienna od lat, powszechna opinia na temat modelek. Czy słusznie?

"W rodzinnych Katowicach biegam ubrana w dżinsy i bluzy" – mówi z uśmiechem polska top modelka, dziewiętnastoletnia Zuzanna Bijoch (Fashion Magazine, nr 36), burząc, tak skrupulatnie tworzony stereotyp modelki, dla której zwykła ulica jest po prostu przedłużeniem wybiegu. Ale czy świat mody naprawdę jawi się tak bajkowo, jak się wszystkim wydaje? A może to jednak tylko pozory, ukryte za bogato zdobioną oprawą? "Niestety jest trochę przedmiotem, zresztą mówi się: jesteś wieszakiem i prezentujesz ubrania" - szczerze o zawodzie mówi modelka Sylwia Sucharska, w rozmowie z Anną Wittenberg (natemat.pl), jednak zaraz potem spokojnie dodaje - "Ale tak naprawdę dużo zależy od modelki, to ona przecież sprzedaje ciuchy".

Natłok informacji robi wrażenie. Bo o modelkach powiedziano już chyba wszystko. Napisano na ich temat tysiące tekstów, poświęcono im dziesiątki filmów, piosenek, a nawet programów dokumentalnych. Są jednak dalej niczym mityczne istoty z dawnych, zapomnianych krain, czymś w rodzaju nieosiągalnej dla zwykłego człowieka zjawy, bajecznie pięknej, której sam widok dostarcza wrażeń i emocji na tydzień z góry. Słyszy się o nich, ale rzadko kiedy udaje się spotkać którąś na co dzień. Są niczym złote rybki, w stawie pełnym zatrważającej przeciętności.

Jeśli chodzi o modelki, nie ma już w tej kwestii żadnych niewiadomych. Nie wydaje się więc wielce prawdopodobne, by ktoś czytał na ten temat po nocach, z nosem przyssanym do jakiegoś starego zeszytu, oprawionego w startą już skórę, którego część kartek byłaby na przykład dawno wyrwana lub poplamiona, a na okładce widniałby niewyraźny napis : Dziennik byłej modelki. Tam zaś, pośród kartek zamazanych wyblakłym atramentem, tworzącym na stronach jakieś geograficzne rysy, czytałoby się z namaszczeniem:
" Dziś padał deszcz. Modeling jest trudnym fachem. Liczą się wzrost i wymiary [...] "
" Dzień był długi, męczący. Kwestia piękna jest nader względna – ważna jest oryginalna uroda."
" Fantastycznie ciepły dzień. Słoneczny. W dalszym ciągu brak snu. Po pięciu dniach pokazów, drugi tydzień ciszy ...".

Dla kogoś, kto ceni sobie prywatność i życie rodzinne, zawód modelki może być nie lada wyzwaniem. To przecież głównie życie na walizkach. Jednak dla wielu bycie modelką może stanowić spełnienie dziecięcych marzeń, może być najwspanialszym ze wszystkich zawodów. Dla jednych wielka szansa - dla drugich zabawa, forma rozrywki (Cara Delevigne!) – swoisty okres przeczekania, zastanowienia się nad tym, co chciałoby się robić w życiu. Profesjonalne zajmowanie się modelingiem to jednak nie hobby, czy chwilowy kaprys. To ciężka harówka i sporo wyrzeczeń. Owszem, gdy komuś uda się rozwinąć karierę, wiąże się to z licznymi zagranicznymi kontraktami, astronomicznymi wręcz sumami pieniędzy. Jednak, żeby do tego momentu dojść, trzeba się wcześniej nieźle namęczyć. "To naprawdę ciężka praca, żeby dojść do takiej pozycji. Trzeba być przede wszystkim pewnym, że chce się swoją karierę tak konsekwentnie prowadzić" (S. Sucharska – natemat.pl). O tym, że tych wyrzeczeń rzeczywiście jest wiele, mówi każda modelka, traktująca swój zawód poważnie. Pochodząca z Rybnika, a rozpoczynająca właśnie swoją karierę, Sandra Malgrab – ostatnio wzięła udział w pokazie Design by young w Warszawie – przyznaje, że łatwo nie jest. Oprócz oczywistych kwestii, jak głównie dbanie o sylwetkę, ważnym jest, aby dziewczyna przykładała jednocześnie sporą wagę do nauki - szczególnie chodzi tutaj o uczenie się języków obcych, co pozwala zresztą uniknąć wielu nieprzyjemnych sytuacji, na które mogą być narażone młode dziewczyny. Zawód modelki uczy bowiem cierpliwości, pokory, a zdobyte doświadczenia niejednokrotnie, i bardzo prędko nakazują przedefiniowanie wielu dziedzin życia. To dżungla, arena – nawet jeśli prawdziwe oblicze tego miejsca mogą zmylić piękne stroje i makijaże, drogie dodatki. To Brzydki biznes pięknych kobiet, jak brzmi zresztą tytuł książki Michaela Grossa, o czym w swoim artykule wspomina Joanna Bojańczyk, dziennikarka i publicystka modowa. Czy istnieje zatem coś, co byłoby w stanie zniechęcić potencjalne modelki, do wykonywania tego konkretnego zawodu? "Nie są w stanie tego dokonać nawet Marcin Tyszka i Dawid Woliński [...]" - z rozbrajającą szczerością odpowiada Bojańczyk (qelement.pl).

Chodzenie po wybiegu raczej nie zmieni losów dziejowych, ani nie doprowadzi do żadnych, znaczących wydarzeń w historii. Nie uratuje życia, ani nie zostanie uznane za fundamentalne podłoże ku rozwojowi jakiejś nauki. Nie wpłynie na czyjąś decyzję, ani nie zmieni przeszłości. Ale przecież nie na tym to polega. Zadaniem modelki jest ubarwianie teraźniejszości. Wprowadzanie elementu baśniowego, futurystycznego - w szare pasmo, jałowego, codziennego życia. Ma ona urozmaicać i zachwycać. Rozwijać wyobraźnię. Bawić! Odciągać, choć na moment, uwagę od zwykłych, przeciętnych trosk i problemów. Czy jest to biznes sprawiedliwy? Skąd! Gdy mówi się o modelkach, nikt nie wspomina o drodze usłanej różami. Przeciwnie, głośno i wyraźnie mówi się o "[...] branży wymagającej dyscypliny, silnej motywacji, niekiedy bezwzględnej" – szczęśliwie jednak posiadającej i drugą stronę medalu - " ale też dającej możliwość poznawania świata, której w innej profesji bym nie miała" – wspomina modelka Małgosia Piernik (natemat.pl). I choć o modelkach można naprawdę powiedzieć wiele, oraz – jak się również zdaje, rzadko dobrze, i rzadko z prawdziwą sympatią, nie wolno nam zapominać o jednym – to nie sztuczne istoty, zbierane z drzew, nim skończy się jesień. To najpierw zwykłe dziewczyny i kobiety, często odkryte w tłumie. Silne i inteligentne osoby, które z głową na karku, owszem – może i owiniętym sznurem pereł – kierują swoim życiem i karierą, z wdziękiem spacerując zarówno po czerwonym dywanie na wielkich galach, jak i po tym zwykłym, w domowym zaciszu. "[...]W życiu prywatnym nie jestem top modelką, tylko po prostu Zuzą" – dodaje na koniec Bijoch (elle.pl). I szczerze cieszy fakt, że w takim biznesie, padają jeszcze powyższe słowa.