Człowiek z pasją o pracy w rybnickim SOR-ze: „oddaję maksymalnie całego siebie”

Od „mechanika” do ratownika

Pasja Patryka Kaworka zrodziła się w czasie, gdy uczęszczał do Zespołu Szkół Mechaniczno-Elektrycznych w Rybniku. Jak żartuje, swoją przyszłość z ratownictwem zaczął od lenistwa. – Zostałem zapytany, czy nie chciałbym iść na konkurs pierwszej pomocy. Do wyboru miałem lekcje albo konkurs. Wybór był oczywisty – śmieje się. Ku jego zdziwieniu, całkiem dobrze poradził sobie z pierwszą pomocą. Na tyle dobrze, że zaczął czytać książkę z tej dziedziny. – To mi się spodobało. Zostałem potem wybrany jako reprezentant szkoły na zawody międzyszkolne. Wraz z moją grupą zajęliśmy bodajże drugie miejsce. Pierwsze było zarezerwowane dla poza konkurencyjną medyczną drużyną harcerzy. Swoją przyszłość związałem z ratownictwem, zacząłem działać w różnych organizacjach, a dalszym kierunkiem edukacji okazał się rybnicki medyk – mówi nasz rozmówca.

W międzyczasie Patryk został wolontariuszem w WSS nr 3. Miło wspomina ten czas. – Bardzo wielu rzeczy tam się nauczyłem. Osoby pracujące w szpitalu dodatkowo mnie nakręcały, pokazywały jak działa placówka. Nie miałem wtedy uprawnień medycznych, nie mogłem więc ratować, ale za to pomagałem nosić sprzęt ratunkowy albo sprzątać karetki – wyjaśnia.

Dzisiaj bohater tego artykułu prowadzi z żoną swoją działalność – jest tam, gdzie jego pomoc medyczna może być na wagę złota, a więc podczas wydarzeń sportowych czy kulturalnych.

_{Patryk Kaworek podczas ćwiczeń/KMP Rybnik}

Strażnik miejski i pracownik szpitala

Patryk Kaworek miał też epizod w rybnickiej straży miejskiej, gdzie pełnił funkcję dzielnicowego. Doskonale wie, jakie opinie krążą na temat SM w Rybniku. – Jeżeli chcesz kogoś hejtować, to najpierw go poznaj. Nikt nie lubi kogoś, kto karze, ale strażnicy robią wiele rzeczy, o których można nie mieć pojęcia. Wielu ludzi nie wie, że w straży miejskiej pracują też dzielnicowi, którzy robią kawał dobrej roboty poprzez np. likwidację dzikiego wysypiska czy ustalenie osoby wylewającej szambo. Czasami trafiają się też banalne sprawy jak błędne oznakowanie drogowe pozostawione przez budowlańców. Ktoś jednak musi się tym zająć i to uporządkować – wyjaśnia.

Nasz rozmówca zakończył jednak służbę w straży. W tym roku zaczął pracować w rybnickim szpitalu. Możemy go ujrzeć na SOR-ze, w części ratunkowej, zespole przyjęć albo nawet w punkcie informacyjnym. – Wiesz, że szpital nie ma w Rybniku dobrej prasy? Jakie jest wasze spojrzenie na ten trudny temat?  – pytamy go. – Tak naprawdę do naszego miasta przyjeżdżają ludzie z całego regionu. Weź pod uwagę, że zamknięta jest np. chirurgia dziecięca w Rydułtowach, w Gliwicach to samo. Nie da się obsłużyć wszystkich pacjentów na już. Wiele osób przychodzi na SOR, a tak naprawdę ich przypadki można rozwiązać już w poradni. Możecie wierzyć lub nie, oddaje maksymalnie całego siebie w tej pracy, cały personel który znam robi podobnie. To nie są ludzie z przypadku, kochają tą robotę. Mogą pracować gdzie chcą, ale zostają w Rybniku. Wszyscy starają się jak mogą, ale niestety czas jest nieubłagany. Też przeżywamy tragedie, to też nas boli gdy dojdzie do dramatu. Trzeba tylko wziąć pod uwagę, że medyk musi być odporny, a jest tylko człowiekiem – wyjaśnia.

„Ludzie mylą dopalacze z energetykiem”

Patryka Kaworka widziała niedawno młodzież. Brał on udział w prelekcjach dotyczących dopalaczy w ramach akcji „Weź, nie bierz”, zorganizowanej przez Fundację Piątka. – Poproszono mnie, by przeprowadzić prelekcje wraz z policjantem i terapeutą. Młodzi ludzie traktowali z początku temat jako formę żartu. Nie dziwię im się, sam jak chodziłem na tego typu pokazy to się nudziłem. Ale chwała reżyserowi spektaklu „Dopalacze. Siedem stopni donikąd” i fundacji, że pokazali tak realistyczny i świetny występ. Zrobił na mnie wrażenie. To było też widać po reakcji młodych ludzi, byli poruszeni. Zadawali naprawę poważne pytania, które ich nurtowały. Chcieli się czegoś dowiedzieć – wspomina nasz rozmówca.

Problem z dopalaczami w naszym mieście ciągle jest aktualny, zwłaszcza, że ludzie mylą je z tzw. energetykami. – Mówią: „aha dopalacz, czyli taki Red Bull albo Tiger”. Dużo młodzieży traktowało to, jak fun. Nie wiedzieli, w jakim stopniu dopalacze uszkadzają mózg. Młodzież po tych spektaklach otworzyła umysły. Jest pozytywny efekt, ale niewiedza nadal jest ogromna. Trzeba to jasno powiedzieć - dopalacz to narkotyk XXI wieku – mówi bez ogródek Patryk Kaworek.

Sam z resztą ma do czynienia na co dzień z ludźmi po dopalaczach. - Z doświadczenia mogę powiedzieć tak – są nieobliczalni. Nigdy nie można powiedzieć czy taki człowiek będzie „grzeczny”. Najczęściej pojawia się niesamowita agresja. Personel szpitala jest obrażany, szarpany, zdarzyły się przypadki kopnięcia ratownika czy pielęgniarki. Przy dopalaczach człowiek ma niesamowity poziom siły i nie czuje bólu. Tego nie da się opisać słowami, to nie jest przyjemny widok. Widziałem w swoim zawodzie wiele przypadków ludzi po narkotykach, ale dopalacze są najgorsze z możliwych. Jest w nich wszystko, od trutek na szczury po gazy bojowe, żeby tylko „dobrze szarpało”. Nawet jednorazowe zażycie uszkadza mózg – wyjaśnia.

Mieliście okazję zobaczyć bohatera naszego artykułu w akcji? Jeżeli nie, to szukajcie go podczas pokazów lub dużych imprez w naszym mieście i regionie.