Urząd wojewódzki: uchwała była niezgodna z prawem

Decyzja wojewody śląskiego, by uchylić uchwałę Rady Miasta poruszyła mieszkańcami Rybnika. Magistrat już zapowiedział reakcję, a spółka Bapro była zaskoczona naszymi wiadomościami.

Teraz Śląski Urząd Wojewódzki w Katowicach wyjaśnia przyczyny podjęcia takiej, a nie innej decyzji przez Jarosława Wieczorka. Jak mówi Alina Kucharzewska, rzecznik wojewody, służby nadzoru (urbanistycznego) Wojewody Śląskiego uznały, że wydanie rozstrzygnięcia nadzorczego uchwały ws. planu zagospodarowania przestrzennego dla części Rybnika w obrębie ul. Golejowskiej było konieczne.

- Powodem był wprowadzony „zakaz realizacji przedsięwzięć zawsze znacząco oddziałujących na środowisko”. Wprowadzono go na trzech obszarach (o przeznaczeniu „produkcyjnym” ). W naszej ocenie jest to niezgodne z prawem geologicznym i górniczym, ale także z ustawą o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych, ponieważ w związku z wprowadzonym „zakazem realizacji przedsięwzięć zawsze znacząco oddziałujących na środowisko” – dotyczy to także ograniczeń w realizacji infrastruktury telekomunikacyjnej. Ponadto, realizacja przebudowy, rozbudowy linii energetycznych powyżej 220 kV – istniejących na tym terenie – byłaby niemożliwa – wyjaśnia Alina Kucharzewska.

Dodaje, że podobne stanowisko ŚUW w Katowicach podjął w przypadku innych gmin, np. Jaworzno, Pszczyna, Orzesze, które wprowadzały podobne ustalenia.

- Należy podkreślić, że wojewoda nie jest kreatorem zamierzeń inwestycyjnych. Jego rola sprowadza się do oceny zgodności z prawem. Wojewoda nie decyduje o tym, czy kopalnia na danym terenie powstaje też nie. Przedsiębiorca musi mieć koncesję, a o jej udzieleniu decyduje organ koncesyjny. A może ona być także udzielona, gdy na wskazywanym terenie nie ma planu miejscowego – dodaje rzeczniczka.

Dopiero wówczas badana jest zgodność z ustaleniami studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania gminy.

Alina Kucharzewska przytacza też punkty Prawa geologicznego i górniczego:

1. Podejmowanie i wykonywanie działalności określonej ustawą jest dozwolone tylko wówczas, jeżeli nie naruszy ona przeznaczenia nieruchomości określonego w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego oraz w odrębnych przepisach.

2. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego podejmowanie i wykonywanie działalności określonej ustawą jest dopuszczalne tylko wówczas, jeżeli nie naruszy ona sposobu wykorzystywania nieruchomości ustalonego w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz w odrębnych przepisach).