Szumina zza krat: niech moja historia będzie przestrogą dla innych

Historia kariery Rafała Szombierskiego jest kręta i barwna, zresztą jak on sam. Ulubieniec kibiców, utalentowany zawodnik, któremu wróżono top żużlowego świata. To postać też kontrowersyjna, nie ukrywająca, że lubi się dobrze bawić przy alkoholu. Nikt się jednak nie spodziewał tego, że to właśnie Szumina przyczyni się do tragedii, która nie tylko zaważy na jego życiu, ale i poszkodowanej w wypadku.

Pod koniec marca 2020 roku na ulicy Raciborskiej doszło do zderzenia czołowego dwóch pojazdów. Jak relacjonowała wtedy policja w Rybniku, do wypadku doszło tuż po godzinie 20.00. 38-letni kierowca volkswagena tourega wyprzedzał samochód. Zjechał na lewy pas i wbił się w jadącą z naprzeciwka kobietą. Nie sprawdził, co się stało z poszkodowaną i uciekł. Zatrzymano go kilkaset metrów dalej. Nie chciał poddać się kontroli na zawartość alkoholu, dodatkowo wprowadzał w błąd policjantów co do miejsca zamieszkania.

Okazało się, że Rafał Szombierski prowadził samochód mając w organizmie prawie 2 promile. Przyznał się do zarzutów i został aresztowany na 3 miesiące. Sąd jednak przedłużył jego pobyt w areszcie.

Poszkodowana została w ciężkim stanie przewieziona do szpitala. Piękna, wysportowana, odnosząca sukcesy kobieta została nagle przykuta do łóżka. Lekarze rozpoznali u niej uraz mózgowo-czaszkowy, zmiażdżone kręgi szyjne. Kazali ojcu pani Beaty przygotować się na najgorsze. Młodą kobietę udało się uratować, ale przed nią jeszcze długa i intensywna rehabilitacja. Ćwiczenia przynoszą powoli efekty, ale pozwolą na powrót do dawnego życia?

Za niedługo minie rok od tamtego dramatycznego wydarzenia. Dzięki pomocy Kancelarii Adwokackiej Jarosław Reck Adwokaci udało nam się skontaktować z Rafałem Szombierskim i przeprowadzić poniższy wywiad.

Redakcja: Jak z perspektywy czasu ocenia pan to, co się stało w marcu na Raciborskiej w Rybniku?

Rafał Szombierski: Moja nieodpowiedzialność i moja głupota. Nieradzenie sobie z problemami i nadużywanie alkoholu doprowadziło do tego, że skrzywdziłem niewinną osobę. Bardzo żałuję. Zdarzenie dało mi do myślenia, że nie mogę dusić w sobie problemów, muszę o nich mówić. Chciałbym, żeby moja historia ostrzegła inne osoby przed wsiadaniem za kółko po alkoholu.

Dlaczego uciekł pan z miejsca wypadku, nie pomógł pani Beacie?

Nie pamiętam jak doszło do wypadku. W sumie to nie pamiętam nic. Nie potrafię powiedzieć, dlaczego uciekłem.

Dlaczego wsiadł pan pod wpływem alkoholu? Co działo się przed rozpoczęciem jazdy samochodem?

Był to dzień przed wprowadzaniem lockdownu. Alkohol dawał mi poczucie odprężenia, relaksu. Zapominałem o problemach. Nie pamiętam, kiedy straciłem kontrolę i dlaczego wsiadłem za kółko.

Czy uważa się pan za alkoholika?

Prawdą jest, że nadużywałem alkohol. Wypadek spowodował, że dopiero zrozumiałem, jak duży jest to problem.

Kiedy w ogóle zaczął pan pić alkohol i dlaczego? To był element rozrywki, czy radzenia sobie ze stresem?

W życiu większości osób pojawia się alkohol. Zacząłem sięgać po alkohol częściej, gdy nie potrafiłem sobie poradzić z presją i problemami.

Czy po wyjściu rozpocznie pan leczenie?

Myślę, że podejmę leczenie. Przebywając w areszcie, każdego dnia pracuję nad sobą. Dążę do zmiany i do bycia lepszym człowiekiem.

Czy widział pan, jak wygląda poszkodowana po wypadku i jak ciężką rehabilitację musi przejść? Są wyrzuty sumienia?

Widziałem. Mam ogromne poczucie winy. Nie ma dnia, kiedy bym o tym nie myślał. Dlatego też chcę wspierać Panią Beatę finansowo. Chcę, żeby szybciej wróciła do zdrowia.

Co by pan powiedział pani Beacie, gdyby kiedyś doszło do spotkania?

Pragnę przeprosić Panią Beatę za to, co zrobiłem i powiedzieć, że będę wspierał finansowo na tyle, na ile zdołam. Wiem, rehabilitacja jest bardzo kosztowna. Podjęcie pracy zaraz po wyjściu z więzienia ułatwi mi wsparcie Pani Beaty.

Czy widuje się pan z rodziną w areszcie? Jak widują się z panem? Przeprosił ich pan za to, co się stało?

Widujemy się bardzo rzadko. Z niecierpliwością czekam na kolejne spotkanie. Przeprosiłem i jestem szczęściarzem, że moja rodzina się ode mnie nie odwróciła. Wspierają mnie w każdy możliwy sposób.

Co im pan powiedział? Jak przyjęli pana słowa?

Opowiedziałem o swoich problemach i z tym, że sobie z nimi nie radziłem. Że uciekałem w alkohol. Że potrzebuję ich wsparcia. Były łzy, rozczarowanie, smutek i złość.

Jakie ma pan plany po wyjściu na wolność?

Chcę ciągle pracować nad sobą. Poświęcić czas rodzinie, zwłaszcza żonie i córce. Chciałbym także podjąć pracę. Dostałem promesę zatrudniania jako pomocnik blacharza w warsztacie samochodowym. Dzięki tej pracy mógłbym wspierać finansowo Panią Beatę w rehabilitacji.