„Staw dla żab” kosztował 1,2 mln zł. RDOŚ zabiera głos

Przypomnijmy, w ubiegłym tygodniu pisaliśmy o awanturze z brakiem ekranów akustycznych przy ul. Chałubińskiego w dzielnicy Meksyk. Mieszkańcy dziwili się też, że wykopano staw dla żab. Okazało się, że tych płazów tam nie ma i nigdy nie było >>Wybudowali zbiornik dla żab, w którym nie ma... żab. „Czy to nie jest szaleństwo?”

W powyższym artykule rybnicki magistrat tłumaczył, że RDOŚ wydał decyzję o budowie zastępczego zbiornika, a także zajmuje się pomiarem hałasu i decyduje o tym, czy i gdzie stawiać ekrany akustyczne.

Do tej relacji odnosi się sama Regionalna Dyrekcja Ochrony Środowiska w Katowicach. - Nieprawdą jest, że Regionalna Dyrekcja Ochrony Środowiska jest instytucją, która wykonuje pomiary hałasu – robi to Wojewódzki Inspektorat Ochrony Środowiska - tłumaczy Łukasz Zych z RDOŚ.

Jak dodaje, w tym konkretnym przypadku to Urząd Miasta w Rybniku został zobowiązany do sporządzenia analizy akustycznej po zakończeniu budowy drogi.

- Jeśli po przeprowadzeniu pomiaru hałasu okaże się, że konieczna będzie budowa dodatkowych ekranów, wówczas Urząd powinien je dobudować

- zaznacza.

Łukasz Zych odnosi się też do zbiornika wodnego dla żab.

- RDOŚ nie nałożył obowiązku wykonania zbiornika zastępczego. Konieczność taka wynika z decyzji Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska, który po analizie materiału dowodowego przedłożonego w ramach odwołania od decyzji przez Górnośląskie Towarzystwo Przyrodnicze orzekł o takiej potrzebie. Konsekwentnie zatem RDOŚ w ponownej ocenie oddziaływania na środowisko doszczegółowił tylko ten warunek

- mówi.

O zabranie głosu poprosiliśmy też Urząd Miasta w Rybniku. Agnieszka Skupień, rzecznik magistratu mówi, że budowa stawu dla żab kosztowała 1,2 mln złotych.

- Miasto nie chciało, by powstawał

- zaznacza.

Odnosi się też do stanowiska RDOŚ.

- Jeszcze raz powtarzam, że nie od urzędu miasta zależy decyzja o tym czy budujemy staw dla nieistniejących żab i w jakich lokalizacjach budujemy ekrany akustyczne. Argumenty przedstawione przez Regionalną Dyrekcję Ochrony Środowiska są argumentami wynikającymi z pewnych procedur między instytucjami, których Kowalski, niemający na co dzień do czynienia z tego rodzaju instytucjami, nie jest w stanie zrozumieć

Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska jest organem wyższej instancji nad Regionalną Dyrekcją Ochrony Środowiska i faktycznie to ona wydała ostateczną decyzję dotyczącą stawu. Tylko jakie to ma znaczenie dla mieszkańców, którzy mówią o tym, że chcą ekranów? Wydaje mi się że dla nich nie ma to żadnego znaczenia.

Agnieszka Skupień powtarza też, że zgodnie z wymaganiami wynikającymi z decyzji środowiskowej i pozwolenia na budowę Miasto po zakończeniu inwestycji zleci przeprowadzenie badań akustycznych, które wskażą ewentualne dodatkowe miejsca lokalizacji ekranów

- Budowa tego typu zabezpieczeń przed hałasem będzie obowiązkiem Miasta Rybnika, inwestora budowy drogi

- dodaje.

Wracamy jeszcze do stanowiska RDOŚ, który prezentuje szczegółowe wyjaśnienie tej sprawy:

1. 17 października 2014 r. RDOŚ wydał na wniosek pełnomocnika Miasta Rybnik decyzję o środowiskowych uwarunkowaniach dla przedsięwzięcia pn.: „Budowa regionalnej drogi Racibórz – Pszczyna” . W decyzji dopuszczono zasypanie 0,15 ha południowej części zbiornika wodnego, stanowiącego siedlisko żaby trawnej, o powierzchni 0,3 ha, położonego w km 7+600 projektowanej drogi, bez konieczności wykonania działań minimalizujących w postaci zbiorników zastępczych.

2. Od decyzji odwołało się Górnośląskie Towarzystwo Przyrodnicze im. A. Czudka (pismo z 17 listopada 2014 r.).

3. 18 sierpnia 2015 r. Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska wydał decyzję, w której zmienił decyzję RDOŚ i orzekł, że należy wykonać zbiornik zastępczy dla płazów. W decyzji tej czytamy:

W związku z koniecznością zasypania 0,15 ha południowej części zbiornika wodnego, stanowiącego siedlisko bytowania i rozrodu płazów, o powierzchni 0,3 ha, położonego w km 7+600 projektowanej drogi należy:

a. przed rozpoczęciem budowy drogi i przed zasypaniem kolizyjnej części zbiornika wodnego wykonać zbiornik zastępczy;

b. zasypać zbiornik w okresie pomiędzy 15 września a 15 października, z uwagi na opuszczenie go przez większość płazów przeobrażonych z postaci larwalnych, a jednocześnie brak osobników zimujących. Dokładny termin przeprowadzenia prac powinien być ustalony przez pełniącego nadzór herpetologa na podstawie obserwacji w terenie oraz warunków temperaturowych;

c. przed przystąpieniem do częściowego zasypania ww. zbiornika wodnego szczelnie go wygrodzić, aby nie dopuścić do niego płazów zimujących;

d. z wygrodzonego zbiornika odłowić płazy oraz inne zwierzęta i przenieść do zbiornika zastępczego;

e. zasypać część południową ww. zbiornika wodnego małym, jednostronnym frontem roboczym, by umożliwić samodzielną ucieczkę zwierzętom, które mogły pozostać jeszcze w zbiorniku;

f. zachowaną część zbiornika oddzielić od projektowanej drogi za pomocą ścianki szczelnej; wszystkie ww. prace wykonywać pod nadzorem herpetologa z nadzoru przyrodniczego.

- W uzasadnieniu decyzji GDOŚ czytamy również, że w piśmie przesłanym przez Górnośląskie Towarzystwo Przyrodnicze im. A. Czudka wskazano, że „zbiornik wodny w Rybniku, w rejonie ul. Chałubińskiego (km 7+600) kolidujący z planowaną inwestycją stanowi miejsce rozrodu ropuchy szarej, żaby trawnej, żaby moczarowej, żab zielonych. W opinii skarżącego, bez określenia liczebności populacji nie sposób wskazać właściwej kompensacji. Obserwacje prowadzone wiosną 2015 r. wykazały, że populacje te są bardzo liczne

- dowiadujemy się od Łukasza Zycha.

Dlatego też RDOŚ 19 kwietnia 2016 roku doprecyzował warunek dotyczący przedmiotowego zbiornika. W postanowieniu tym czytamy:

W związku z koniecznością zasypania 0,3510 ha południowej części zbiornika wodnego stanowiącego siedlisko bytowania i rozrodu płazów o powierzchni 0,5130 ha, położonego w km 7+600 projektowanej drogi należy wykonać zbiornik zastępczy o powierzchni 0,3010 ha, zgodnie z zasadami określonymi w pkt. I.2.1.23. oraz I.2.1.24. decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach.