Rybniczanie spotkali się z przewodnikiem. Oprowadził ich po szpitalu psychiatrycznym

Spacerowicze, nie zważając na chłód i mżawkę przemierzali szpitalne alejki, z uwagą wsłuchując się w opowieści o dziejach 130-letniej lecznicy, snutych przez Krzysztofa Kutryba, pedagoga i pasjonata historii tego miejsca.   

Szpital, powstały na wzniesieniu zwanym Górą Rudzką był odpowiedzią na wzrost zachorowań psychicznych, związanych w dużej mierze z licznymi wojnami, prowadzonymi przez państwo pruskie. Decyzję o jego budowie podjęto w roku 1881, a o lokalizację (co ciekawe!) walczyło wówczas aż 38 śląskich miast. Wybór padł jednak właśnie na liczący ledwie 3800 mieszkańców Rybnik.

Do 1886 roku wybudowano m.in. 7 pawilonów dla chorych oraz zaplecze gospodarcze i mieszkaniowe dla personelu, 35-metrową wieżę ciśnień, kaplicę pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa, a także obiekty pomocnicze, takie jak kuchnia, kotłownia, pralnia czy prosektorium. W kolejnych latach kompleks intensywnie rozbudowywano, mógł więc z powodzeniem funkcjonować niemalże jako samodzielne miasteczko.

Dziś Państwowy Szpital dla Nerwowo i Psychicznie Chorych w Rybniku dysponuje 15 oddziałami stacjonarnymi, zakładem opiekuńczo-leczniczym psychiatrycznym, dwoma oddziałami dziennymi i poradnią zdrowia psychicznego, i jest jedną z większych placówek tego typu w Polsce. Prężnie działa Pracownia Rękodzieła, Pracownia Teatralna (Grupa Teatralna „MY”), Klub Pacjenta oraz Pracownia Arteterapii.

Za słynnym „czerwonym murem” przy ul. Gliwickiej 33 rozciąga się piękny park, urzeka ceglana zabytkowa zabudowa, od południa nad kompleksem góruje dawna wieża ciśnień, od północy neogotycka kaplica. Zapraszamy do galerii zdjęć, zobaczcie jak wyglądają tereny szpitala psychiatrycznego w czasie deszczowej aury.