Miały bić i wyzywać podopiecznych DPS-u. Sąd przywrócił je do pracy

Podopieczna DPS w Lyskach: to był terror

Pomimo przegranych spraw w sądach Marek Weczerek jest przekonany co do relacji swoich pensjonariuszy. Tym bardziej że po odkryciu tajemnicy rozmawiał z pracownicami.

Rozmawiałem z nimi w cztery oczy. Pytałem, czy dopuszczały się tych czynów. Obie stwierdzały, że „czasami się już nie da, że mieszkańcy wchodzą na głowę i musimy doprowadzać ich do porządku”. Niejako przyznały się więc do znęcania – wspomina dyrektor DPS-u.

Na czym miało polegać owo znęcanie? O tym rozmawiamy z Lidią Lewicką, przedstawicielką rady społecznej Domu Pomocy Społecznej w Lyskach.

Bardzo się baliśmy tych kobiet. One nas stręczyły, nie czuliśmy się bezpiecznie. Na 2. oddziale karały. Jak ktoś nie sprzątał – była kara. Jak paliliśmy papierosy – trzeba było iść do pokoju i sprzątać. Kiedyś jedna z nich bardzo mocno mnie chwyciła. Powiedziałam, żeby tak nie robiła. Usłyszałam, że mam iść za karę sprzątać – wspomina pani Lidia.

Tutaj trzeba zaznaczyć, że pobyt pensjonariuszy w DPS opłacany jest z ich pieniędzy. Miesięczny koszt wynosi około 4,5 tys. złotych. W ramach tej kwoty, pensjonariusz otrzymuje lokum, jedzenie, ale i np. używki, choć pracownicy tego ostatniego nie aprobują. Mówiąc inaczej – mieszkańcy są płatnikami DPS.

Nasza rozmówczyni zaznacza, że terror ze strony obu zwolnionych pracownic był w zasadzie od zawsze.

Byłam kiedyś na 4. oddziale. Pani M. uderzyła mnie w twarz, bo podejrzewała, że ukradłam papierosy. Nie wiem skąd ten pomysł, bo miałam swój przydział. Agresja z jej strony zdarzyła się tez w aptece. Wtedy mnie uderzyła i zaczęła wyzywać. Potem groziła mi, żebym nikomu nic nie mówiła, bo jak to zrobię, to „zobaczę” – słyszymy.

Dlaczego więc pensjonariusze nie zgłosili tej sprawy wcześniej? W DPS-ie dowiadujemy się, że każda skarga kończyła się na oddziałowej… należącej do związku zawodowego.

Jak w ogóle wypłynęła ta tajemnica? W październiku 2016 roku jedna z mieszkanek zawołała siostrę, że chce się załatwić. Nie mogła się już poruszać, wstać z łóżka. Okazało się, że seniorce trzeba zmienić pampersa.

Pani M. uderzyła ją w twarz. Zaczęła ją wyzywać i głośno komentować: „znów się posikałaś” – wspomina pani Lidia.

Traf chciał, że zdarzenie widział świadek. Od razu poinformował oddziałową (nie tą, co była w związku), a ta udała się do dyrektora.

Na pensjonariuszu DPS-u w Lyskach padł blady strach

Mieszkańcy DPS-u nie chcą widzieć u siebie zarówno Bronisławy M. jak i Małgorzaty J.

Trzykrotnie wysłali do mnie apele z kilkudziesięcioma podpisami, że boją się powrotu tych pań do pracy. Podstawowym zadaniem dyrektora placówki takiej jak dom pomocy społecznej jest zapewnienie bezpieczeństwa mieszkańcom. Są to osoby, które niejednokrotnie w swoim życiu doświadczyły traumatycznych przeżyć – zauważa Marek Weczerek.

Powrotu pań nie widzi też pensjonariuszka.

Czuję strach na tę myśl. Nie umiemy się z tym pogodzić. Teraz personel jest fajny, sprawiedliwy, spokojny i wykonuje prace, a one były wybuchowe – dodaje Lidia Lewicka.

Dyrektor DPS obawia się, że w przyszłości mieszkańcy nie będą zgłaszali już mu podobnych naruszeń.

Będą uważać, że skargi nie przyniosą żadnych skutków i nikt im nie pomoże – stwierdza gorzko.

Co sądzicie o całej sprawie? Jak myślicie, kto ma rację w sporze?