„Był wielkim człowiekiem”. Ostatnia droga Joachima Maja

Przypomnijmy, wiadomość o śmierci wybitnego żużlowca nadeszła w Wielką Sobotę. Joachim Maj zmarł w wieku 86 lat >>Nie żyje Joachim Maj, legenda żużla<<

Dzisiaj w Bazylice św. Antoniego miała miejsce msza święta, podczas której żegnano sportowca. - Był wybitnym zawodnikiem, związanym w zasadzie cały czas z rybnickim klubem. Wiele na torze osiągnął aż do tego feralnego wypadku w 1969 roku, który zakończył jego karierę. Był wielkim człowiekiem. Zawsze przyjmował gości ciepło i z uśmiechem. Mówił, że żyje dzięki swojej żonie. Nie postawiła krzyżyka po wypadku przed jego nazwiskiem i wierzyła, że to nie koniec – mówił kapłan.

Jak dodał, dzisiaj jednak stawiamy krzyżyk przy św. Joachimie Maju. - Ale ciągle patrzymy z nadzieją, która ma być dla nas umocnieniem, że się z nim spotkamy. To nie przypadek, że Joachim odszedł w Wielką Sobotę. Odszedł, kiedy my przechodziliśmy z śmierci do życia. Teraz cieszy się szczęściem i czeka na każdego z nas – dodał.

Pogrzeb odbył się na cmentarzu parafialnym. Podczas składania trumny do grobu, zawyły motocykle żużlowe.

---

Joachim Maj był stałym uczestnikiem eliminacyjnych turniejów Indywidualnych Mistrzostw Świata (w latach 1957–1968, bez przerwy), jedenastokrotnie awansując do finałów kontynentalnych, a z nich dwukrotnie do finałów europejskich. Pomiędzy 1952 a 1968 r. 14-krotnie uczestniczył w finałach Indywidualnych Mistrzostw Polski, pięciokrotnie zdobywając medale: trzy srebrne (1957, 1963, 1964) oraz dwa brązowe (1958, 1962). Ośmiokrotnie startował w turniejach o "Złoty Kask", trzykrotnie stając na podium tych rozgrywek (I m. – 1963, III m. – 1962, 1964).

Dwukrotnie reprezentował Polskę w turniejach o Drużynowe Mistrzostwo Świata. W 1962 roku osiągnął swój największy sukces zawodniczy zdobywając brązowy medal tych rozgrywek. W 1963 roku zajął czwarte miejsce.

W swoim dorobku posiada 10 tytułów Drużynowego Mistrza Polski (1956, 1957, 1958, 1962, 1963, 1964, 1965, 1966, 1967, 1968), jak również dwa srebrne (1959, 1961) oraz dwa brązowe (1951, 1969) medale tych rozgrywek (wszystkie zdobyte w barwach rybnickiej drużyny).