Rybniczanie też opłakują ofiary tragedii na wyspie Utoya

Osiemnastoletnia Ingrid na zaproszenie ZST gościła w Rybniku w marcu 2010 roku. Brała udział w konferencji na temat polskiego i norweskiego rynku pracy. Z kolei w maju zeszłego roku podczas wymiany w Norwegii przyjmowała w swoim domu jedną z uczennic rybnickiej szkoły.

Łukasz Kohut, który zainicjował współpracę z Norwegami, o śmierci koleżanki dowiedział się z Facebooka. - Po tragedii na wyspie Utoya razem z przyjaciółmi na facebookowym czacie komentowaliśmy wydarzenia w  Oslo i na wyspie Utoya. Wtedy jeszcze nie podejrzewaliśmy, że Ingrid mogła tam być... Parę dni później na tym samym portalu zauważyłem grupę poświęconą poszukiwaniom Ingrid. Norweska policja dość późno opublikowała listy zamordowanych na wyspie, więc ciągle mieliśmy nadzieję, że nasza znajoma żyje. Niestety, spełnił się najgorszy scenariusz: Ingrid była na obozie Partii Pracy i zginęła – opowiada wzruszony Łukasz Kohut.

Rybniczanie natychmiast wysłali list kondolencyjny do dyrektora zaprzyjaźnionej szkoły - Haralda Storengena. W odpowiedzi otrzymali podziękowania i informację, że jeszcze kilku uczniów  Ås Videregående Skole było na wyspie. Na szczęście, udało im się zbiec przed terrorystą.

Polskim i norweskim uczniom po Ingrid pozostały wspomnienia. - Była bardzo przyjacielska, zaangażowana w nasz projekt, otwarta i towarzyska. Bardzo podobało jej się w Rybniku. Pamiętam, że zrobiła w Polsce sporo zakupów, musiałem jej pożyczyć wagę przed wylotem, obawiała się, że  przekroczyła dopuszczalną ilość bagażu – wspomina Łukasz Kohut.

Do tragedii na wyspie Utoya doszło 22 lipca br. Anders Behring Breivik zastrzelił wówczas 68 osób, w większości przebywających na  obozie uczniów.

Zespół Szkół Technicznych w Rybniku współpracował z norweską szkołą Ås Videregående Skole w ramach funduszy  EEA Grants. W  czasie wspólnego projektu w Polsce i Norwegii odbyły się w sumie 4 konferencje, uczestnicy wspólnie zwiedzili  Śląsk i okolice Oslo. Uczniowie mieli okazję zawiązać przyjaźnie i przełamać stereotypy w  polsko-norweskich kontaktach. Efektem finalnym projektu jest publikacja, która ukazała się w trzech językach - polskim, angielskim i norweskim.